Wiersz o “lajtowym” podejściu do życia, dystansie, nie traktowaniu życia, i tego co się wydarza zbyt poważnie ale z humorem i lekkością, o byciu wyluzowanym.

Wiersz o wpływie przemocy fizycznej doznanej w okresie dzieciństwa na już dorosłe kobiety, o ich życiu, które jest pozbawione wszelkiego smaku, barw, zachwytu.

Wiersz o Miłości, jej nieskończonej i niedającej się zgłębić przez wieki naturze.

Wiersz o mniejszych i większych cyklach w życiu człowieka, o przemierzaniu codzienności w sposób spokojny i ufny wobec wszystkiego co wydarza się na skali naszego żywota.

Wiersz o tym, że Boga nie ma gdzieś poza nami, on zawiera się we wszystkim, całym Wszechświecie, przenika go, wypełnia, jest nim. Bóg jest wszystkim.

Wiersz o wysokiej jakości, która jest tym szybciej rozpoznawalna i oczywista im mniej rozpraszaczy i niepotrzebnych elementów posiada.

Wiersz o znaczeniu wypowiadanych słów, które są niczym zaklęcia wpływające na całą otaczającą nas rzeczywistość.

Wiersz o ludzkiej twarzy, na którą można patrzeć miliony razy i wciąż się nam to nie nudzi bo za każdym razem odczytujemy z niej więcej niż nam się wydaje- widzimy ją nie tylko oczami.

Wiersz o śmierci, która nie oznacza końca istnienia ale dużą zmianę, przejście, zakończenie jednej podróży aby móc rozpocząć nową.

Wiersz o śmiertelności naszego ciała, którym dysponujemy przez pewien określony czas, które jest częścią ekosystemu jakim jest Ziemia, o dystansie do siebie i życia.

Wiersz o popadaniu w skrajności niezależnie od tego jakiej części naszego życia dotyczą, o stawianiu “czegoś” ponad wszytko inne.

Wierszo o niedocenionej mocy tego czym jest radość i zabawa, jaki ma wpływ na człowieka, co w nim uruchamia.

Wiersz o tym, że Miłość podobnie jak dym nie dadzą się szczelnie zamknąć gdzie nikt ich nie zobaczy, nie wyczuje. Miłość żądzi się własnymi prawami nad którymi człowiek nie ma władzy.

Wiersz o uzdrawianiu tego co nas obciąża być może od pokoleń, co tak długo nam towarzyszy, że nawet nie wiemy, że może być inaczej, lepiej, spokojniej, radośniej.

Wiersz o próbowaniu różnych rzeczy w życiu, nie wpychaniu siebie na siłę w żadne ramy, oczekiwania, o testowaniu, żeby potem wybrać to co nam najbardziej odpowiada.

Wiersz o życiu według utartego, dobrze znanego i wciąż powtarzanego schematu, o braku ciekawości zmian i ich wpływie na codzienne życie.

Wiersz o tej cudownej chwili gdy na spokojną po całej nocy ziemie padają pierwsze promienie słońca, które budzą, rozświetlają i ogrzewają każde stworzenie.

Wiersz o tym jak szkodliwa potrafi być duma. Zazwyczaj jest ona połączona z zepchniętymi do najgłębszych poziomów traum, z tym czego nie chcemy wybaczyć.

Wiersz o bezcennej szansie jaką jest każde życie, o możliwościach jakie daje, o niepowtarzalności tego cennego daru, którego nie da się powtórzyć.

Wiersz o tym, że nasz strach istnieje tylko dlatego, że my istniejemy. Każdy lęk i obawa ma źródło w nas i również my możemy to zmienić.

Wiersz o Interpretacji Emocjonalnej jako jednej z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu. Rola emocji w procesie odkodowywania treści wyśnionej fabuły.

Wiersz o byciu prawdziwie wolnym człowiekiem, o tym, że wolność zdobywamy każdego dnia stawiając swoje granice i z odwagą komunikując kim jesteśmy i czego chcemy.

Wiersz o ciągłym odkrywaniu i odnajdywaniu siebie aby na powrót połaczyć się w całość. Każdy człowiek rodzi się właśnie po to aby rozpoznać i odnaleźć siebie samego.

Wiersz o porzuceniu starych metod walki, wychodzenia z niepasujących do nas przestrzeni nieszczęścia i przemocy na rzecz rozwijania świadomości o swojej własnej boskości.

Wiersz o tym, że wraz z każdym doświadczeniem, stajemy się dojrzalsi i bardziej świadomi siebie, o szacunku i uznaniu do całego procesu wzrastania.

Wiersz o zrozumieniu, że poprzez wybaczenie dajemy wolność sobie i nie ma to nic wspólnego z drugim człowiekiem, on był tylko symbolem tego co było w nas.

Wiersz o zmartwieniach, które potrafią tak zdominować codzienność, że człowiek na oczach marnieje, staje sie wrakiem kogoś kim był, sam sobie odbiera szczęście.

Wiersz o tym, że podstawą sukcesu obojętnie czego on będzie dotyczył nigdy nie będzie oznaczał podziału ale łączenia, jednoczenia, współpracy tego co uważamy za przeciwieństwa.

Wiersz o tym, że nawet najgorszy nikczemnik jest częścią całego stworzenia i ma w sobie choćby najmniejszą iskrę boskości, która tlić się w nim będzie po wieczność.

Wiersz o ciągłym, często nieświadomym odgrywaniu w swoim życiu tego samego scenariusza, według którego nieprzerwanie układają się nasze losy.

Wiersz o tym, że ciężka praca najczęściej prowadzi do zmęczenia, a w jej cel włożyliśmy tyle energii, że już nawet nie potrafimy z niego zrezygnować. Błędne koło.

Wiersz o znaczeniu ziemskiego życia, które zatraciło swoje pierwotne znaczenie na rzecz tego co następuje po nim gdy człowiek umiera.

Wiersz o umiejętności przyjmowania komplementów jako czegoś oczywistego wobec faktu, że kobieta jest cudownym dziełem Boga i tak też powinna być postrzegana.

Wiersz o najatrakcyjniejszej kompetencji jaka istnieje czyli kompetencji bycia sobą, nikim innym być nie można, tak więc celem nadrzędnym powinno być poznanie siebie.

Wiersz o wdzięczności do samego siebie za sukcesy nawet te najmniejsze, codzienne, których często nie doceniamy, a które budują pełny obraz, tego kim jesteśmy.

Wiersz o wolnej woli, która jest jednocześnie możliwością i ograniczeniem, dla każdego człowieka jako istoty wolnej do tego stopnia na ile sama sobie na to pozwoli.

Wiersz o człowieku, który zawiera w sobie wszystko czego potrzebuje do tego aby tworzyć swój wymarzony wszechświat aby żyć w szczęściu, satysfakcji i spełnieniu.

Wiersz o powodach jakimi kieruje się dusza wybierając ciało kobiety lub mężczyzny, jakie są ograniczenia wynikające z tych różnic i jakie to stawia wyzwania.

Wiersz o umiejętności sięgania po to czego naprawdę chcemy, o jasnym wyrażaniu, komunikowaniu swoich pragnień i tego co preferujemy.

Wiersz o tym, że nie ma uniwersalnej receptury na szczęście bo dla każdego objawiać się będzie w inny indywidualny sposób, każdy musi puścić swoje własne blokady.

Wiersz o możliwościach świadomości w zależności od stanu w jakim znajduje się umysł człowieka, który w czasie snu otwiera swoje granice osiągając to co na jawie jest niedostępne.

Wiersz o poczuciu jedności z całym stworzeniem, z otaczającą naturą, z najmniejszym źdźbłem trawy i największym oceanem, ze wszystkim co jest co było i będzie.

Wiersz o obdarowaniu należną wartością uwagą i uznaniem tego co w tym momencie posiadamy i kim jesteśmy, jako fundament w doświadczaniu obfitości każdego dnia.

Wiersz o Aniołach, którymi są wszyscy ludzie jako istoty pochodzące od Boga, wydzieleni z ogólnej puli jaką jest całe stworzenie istniejącego Wszechświata.

Post na temat powszechnego zastosowania w języku polskim mówionych oraz pisanym
feminatywów i języka inkluzywnego.

Wiersz o sensie wcielenia się ducha w ciało ludzkie, o nowej perspektywie jaką zyskuje świadomość doświadczająca poprzez człowieka.

Wiersz o pogodzeniu się z tym z czym dotąd walczyliśmy, o akceptacji i odpuszczeniu na rzecz wewnętrznego spokoju, ulgi, odetchnięcia.

Wiersz o codziennych nawykach, których bardzo często nie jesteśmy do końca świadomi, a które wpływają na to kim jesteśmy teraz i jacy będziemy w przyszłości.

Wiersz tym, że ta sama aktywność w zależności od impulsu jaki ją wywołał może być przyjemna i dawać radość lub odwrotnie być koniecznością, sposobem na przeżycie.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w śnie do zachodu. Są to wydarzenia i symbole w swojej ostatniej fazie przygotowań do fizycznej manifestacji.

Wiersz o akceptowaniu całej drogi jaka prowadzi nas do postawionego celu nawet jeśli są to porażki lub niepowodzenia, bez nich cały proces nie mógłby zaistnieć.

Wiersz o byciu kreatorem własnego życia. O zaufaniu, że nic nie dzieje się bez przyczyny i że w życiu nie ma czegoś takiego jak brak, niedostatek czy klęska.

Wiersz o sercu, które bez ustanku nadaje swoją pieśn i odbiera pieśni serc innych ludzi, o jego mocy i wpływie na człowieka.

Wiersz o właściwym “służeniu” innym, o porzuceniu służalczości na rzecz tego co faktycznie służy mi i drugiej osobie.

Wiersz o trudnych sytuacjach jakie się zdarzają w życiu, o tym, że przyjęcie ich ze spokojem i nie walczenie przeciwko jest najlepszym sposobem by je przetrwać.

Wiersz o zmysłach jakie posiada człowiek.

Wiersz o Interpretacji Wstępnej jako pierwszej z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu, o znaczeniu samego procesu zapisywania treści snu.

Wiersz o prawdziwej i największej wartości jaką jest Człowiek sam w sobie oraz o tym jak niektórzy ludzie samym swoim byciem czynią wszystko dookoła cudowniejsze.

Wiersz o dualności jako jednym z elementów rzeczywistości ziemskiej, która się przejawia we wszystkich aspektach życia i istnienia na tej planecie.

Wiersz o tym, że przemiana owszem najpierw zachodzi w głowie ale potem niezbędne jest działanie, entuzjazm, plan i wytrwanie w podjętych decyzjach.

Wiersz o umiejętności jaką jest wypowiadanie się, formułowanie własnych myśli, negocjowanie, słowne wyrażanie tego co mamy w głowie aby zabrzmiało tak jak chcemy.

Wiersz o tym jak możemy poznać czy jesteśmy królowymi własnego życia, kto dokonuje koronacji i gdzie się ona odbywa.

Wiersz o tym, że warto się opamiętać w momencie kiedy jeszcze nie wydarzyła się żadna szkoda. Odetchnąć, zyskać dystans do tego co się dzieje, odpuścić.

Wiersz o budzącej sie samoświadomości w człowieku, która przez wieki była uśpiona, o jej wpływie na podświadomość, która będzie podlegać nieuniknionym zmianom.

Wiersz o sukcesie i sławie, której zaistnienie jest zawsze zasługą odbiorców, którzy podtrzymują jej trwanie nawet po śmierci autora.

Wierszo o umiejętności korzystania z procesu myślenia w sposób, który przynosi najwięcej korzyści, dzięki czemu możemy manifestować w życiu to czego pragniemy.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w śnie do południa, o tym, że są to wydarzenia, które dopiero mają szansę być w nas uświadomione i zintegrowane z rzeczywistością.

Wiersz o gotowości do zmiany na jaką często bardzo długo czekaliśmy, o chęci do rozpoczęcia nowego etapu w życiu, wejścia w nowe i nieznane.

Wiersz o sposobie realizowania celów i marzeń, które tak potrafią zaślepić i zatruć codzienność, że to co miało być dla nas największym szczęściem przyczynia się do stopniowej destrukcji naszego świata.

Wiersz o puszczeniu w niepamięć swoich najgłebszych zranień, upokorzeń,. Kurczowe się ich trzymanie nie daje nam żadnych korzyści – przeciwnie, wciąż nas okrada ze szczęścia.

Wiersz o sile jaką ma dusza człowieka już od pierwszych chwil wcielenia, o nadrzędności woli duszy dziecka nad ego i ziemską świadomością jego rodziców.

Wiersz o pełnym poczuciu i doświadczeniu własnej boskości, własnego istnienia, które jest sednem, esencją, meritum, celem, wszystkim czego potrzeba.

Wiersz o czterech typach charakteru człowieka przedstawionych w śmieszny sposób pod postacią: strusia, chomika, leniwca i kreta.

Wiersz o głębokiej przemianie, która bardzo często przychodzi cicho, niepostrzeżenie, z nienacka, wtedy gdy się nie spodziewamy.

Wiersz o życiu w poczuciu bezpieczeństwa i zaufaniu, o emanowaniu energią mocy, sprawczości i władzy nad własnym życiem.

Wiersz o klątwach i urokach, sposobie w jaki „przyklejają” się do człowieka do którego zostały wycelowane, o tym jak nie stać się ich celem.

Wiersz o prawidłowym podejściu do realizacji pragnień i marzeń, które nie mają być punktem do którego zmierzamy lecz przyjemnym procesem przybliżania się do celu.

Wiersz o przeznaczeniu i jego specyfice, o tym, że wpływa na ludzkie losy niezależnie od tego co robimy, bezustanku realizuje założone cele.

Wiersz o przeznaczeniu człowieka, które przejawia się w tym co widzi i słyszy oraz w jaki sposób to za każdym razem interpretuje. Każdy doświadcza tego czym sam jest

Wiersz o cudownych czasach w jakich żyjemy, o pytaniach jakie zaczynamy zadawać, które nie były zadane nigdy wcześniej, bo nie byliśmy gotowi na usłyszenie odpowiedzi.

Wiersz o żywiole jakim jest ogień.

Wiersz o tym co zabiera człowiekowi najwięcej energii tak potrzebnej do zdrowego i szczęśliwego funkcjonowania na codzień.

Wiersz o samopoznaniu, które jest ostatecznym celem wcielenia się duszy w ciało człowieka.

Wiersz o niczym nieskrępowanym braniu od życia pełnymi garściami, przyjmowaniu szczęścia bez wyrzutów sumienia i nikomu niepotrzebnej skromności, nieodmawianiu sobie.

Wiersz o byciu najlepszą wersją siebie samego, co nie oznacza braku chwil smutku, rozterki, zwątpienia, które będą się zdarzały tak długo jak istniejemy.

Wiersz o ogromnej mocy wypowiadanego słowa, które kreuje naszą rzeczywistość bez względu czy to rozumiemy czy nie, czy świadomie z tego korzystamy czy lekceważymy.

Wiersz o umiejętności bycia krytycznym wobec każdego, nawet największego autorytetu, o kwestionowaniu i weryfikowaniu każdej informacji.

Wiersz o pytaniach, które często zadajemy sobie całe życie chcąc dowiedzieć się dlaczego coś wygląda tak, a nie inaczej, o zmianach, które w końcu nadchodzą.

Wiersz o tym jak szczegół może być powodem sporów pośród całkiem rozumnych ludzi, jak chęć uzyskania racji zaczyna być celem samym w sobie, zaburzając jasną ocenę.

Wiersz o zaakceptowaniu inności, tego co uważamy za głupie, o niepoświęcaniu temu swojej uwagi, swojej życiowej energii – skoro to nas nie dotyczy.

Wiersz o ogromnej wartości tego czym jest samoświadomość, samopoznanie, jakim jest ogromnym darem, najcudowniejszym prezentem jaki możemy sobie sami podarować.

Wiersz o poczuciu sprawczości, o tym, że bierzemy odpowiedzialność za sukcesy i porażki jakich doświadczamy, które są konsekwencją naszych wczęśniejszych decyzji.

Wiersz o odkrywaniu na nowo otaczającego nas świata, oczami nie dziecka ale dorosłego człowieka, którego perspektywa jest już inna -bogatsza, pełniejsza.

Wiersz o bezwarunkowej miłości ogarniającej całe stworzenie, które być może nie jest idealne ale zawsze zasługuje na to by istnieć i mieć szansę by kiedyś się zmienić.

Wiersz o nieśmiertelności tego czym jest świadomość co wyraża, tworzy, co przyciąga i generuje, o świadomości jako indywidualnej części całego stworzenia.

Wiersz o blokadach jakie ma człowiek przed tym, żeby przyjmować, otrzymywać, być otwartym na bogactwo, obfitość. O wewnętrznych przeszkodach do bycia szczęśliwym.

Wiersz o miłości, która nie pyta nikogo o zdanie, pojawia się i swoją mocą leczy człowieka ze wszystkich ran, nie zważając na żadne protesty ani wolę człowieka.

Wiersz o górze Ślęża, która jak każdy inny szczyt ma swoją charakterystykę, specyfikę, temperament.

Wiersz o złamanym sercu, które może być złamane tylko wtedy gdy sami o nie nie dbamy lecz oddajemy pod opiekę w ręce innej osoby.

Wiersz o tym jak codziennie przyciągamy ludzi, którzy w jakichś aspektach są z nami kompatybilni, z którymi pasujemy na poziomie podświadomych praogramów, zachowań.

Wiersz o demonach, kim i czym tak naprawdę są, co znaczą, jak wygląda ich cykl umierania by ponownie narodzić się jako coś pięknego, czystego, niewinnego.

Wiersz o indywidualnych pragnieniach każdego człowieka. Rodzimy się czująć podświadome przyciąganie do konkretnych rzeczy i osób, zaspokajamy własne pragnienia.

Wiersz, który opisuje czas, jego zależność i współistnienie z przestrzenią jako drugim składnikiem trójwymiarowej czasoprzestrzeni ziemskiej.

Wiersz o tym, że warto wybierać swoją drogę, warto podejmować wybory zgodne z naszym upodobaniem, dopiero wtedy jest szansa, że spotkamy na niej ludzi podobnych do nas.

Wiersz o ubraniach, jako elemencie wyróżniającym nas spośród innych osób, stanowiący nasz indywidualny styl, akcent, rys.

Wiersz o tym, że zamiast żałować trzeba naprawić, wybaczyć i zapomnieć by żyć radośnie dalej, bez obciążęń, wyrzutów sumienia i smutku.

Wiersz o napadzie złości, która nigdy nie jest bezpodstawna, zawsze ma swoją przyczynę, pomimo iż czasem na pierwszy rzut oka tego nie widać.

Wiersz o tym, że obfitość w życiu przejawia się na wiele różnych sposobów, a odnajdzie ją ten, kto zrozumie czym ona jest.

Wiersz o ciągłym decydowaniu jaką interpretacje otaczającego nas świata wybierzemy, tym dokładnie będzie prawda o nas, tego coraz więcej będziemy doświadczać.

Wiersz o Słońcu, bez którego nie było by możliwe nasze życie na Ziemi. Opis tej gwiazdy jako żywej istoty, unikalnej świadomości.

Wiersz o człowieku, w którym zawiera się sacrum i profanum, spotyka się to co ludzkie i to co boskie.

Wiersz o stawaniu się nowym człowiekiem, z nowymi nawykami, myślami, odruchami, decyzjami z nowym życiem.

Wiersz o spotkaniu się dwóch osób. Każda z nich wyjdzie z tego doświadczenia odmieniona, od nich samych zależy jak będzie wyglądała ta zmiana.

Wiersz o kobiecie i mężczyźnie oraz ich stereotypowych zachowaniach wobec siebie, z kórych jedno nie jest lepsze od drugiego.

Wiersz o kobiecości, która rozkwita wtedy gdy jest kontemplowana, eksplorowana, szanowana, o darze jakim jest właściwie doświadczana kobiecość.

Wiersz o uczynieniu wielkich wyzwań czy problemów łatwiejszymi poprzez skupianie się na jednym kroku, a nie całym zadaniu na raz, postrzeganie zadania etapowo.

Wiersz o umiejętności mówienia, o możliwościach porozumiewania się z drugim człowiekiem jakich nie posiadają np. zwierzęta, o tym, że warto to docenić.

Wiersz o tym, jak potężną bronią przeciwko nam samym potrafi być strach, jak ma wielką moc, co może spowodować, co wydobyć z człowieka, do jakich czynów sprowokować.

Wiersz o predyspozycjach jakie posiada każdy człowiek, o znajomości siebie w kontekście co potrafię, a czego nie, w czym jestem dobry, a co powinienem zostawić.

Wiersz o pozwoleniu sobie na bycie niedoskonałym, o zaniechaniu ciągłych starań aby zmienić coś co się nam nie podoba, o zaakceptowaniu tego czego zmienić się nie da.

Wiersz o tym, że żadna mądrość ani wartość tego świata nic nie znaczy jeśli jest uważana za cel sam w sobie i gdy towarzyszy temu strach, że bez niej znaczymy niewiele.

Wiersz o dystansie do własnej tożsamości, do czego tak bardzo przywykliśmy, co wydaje się nam tak bardzo znane, bezpieczne i pewne. Jest tak wiele więcej co na nas czeka, co już jest nasze pomimo iż nieznane.

Wiersz o pasji, talencie, codziennym tworzeniu, rodzeniu owoców, stanie szczęścia związanego z tworzeniem, kreowaniem.

Wiersz o łączności człowieka z całą przyrodą, która przechodzi w ciągu roku przez różne cykle, wymagające indywidualnego podejścia, innych rytuałów, różnego tempa.

Wiersz o tym, że jaki dowódca taka armia. Człowiekowi silnemu zawsze będzie towarzyszyć silne towarzystwo, tylko takie będzie do niego pasować i wokół niego się zbierać.

Wiersz o umiejętności korzystania z wszystkiego co życie oferuje, o tym, że można być trzeźwo myślącym człowiekiem i jednocześnie dopuszczać do siebie wiarę w cuda.

Wiersz o dystansie do życia i tego co przyjęliśmy jako nasze ” status quo” w zestawieniu do nieskończonej ilości perspektyw jakimi są wszystkie istnienia.

Wiersz o zapisach w podświadomości człowieka, które “sterują” jego życiem w niewidoczny ale bardzo efektywny sposób.

Wiersz o scenariuszu jaki piszemy jednocześnie odgrywając przez całe życie. Jesteśmy twórcami i wykonawcami własnego przeznaczenia, które się wraz z nami wciąż zmienia.

Wiersz o planecie Ziemia, która ma swoją świadomość, historię i cel do jakiego zmierza tak jak każdy z nas.

Wiersz o konsekwencji codziennych wyborów, które dokonujemy najczęściej nawykowo i bezustannie, nawet gdy one nam nie służą.

Wiersz o powstrzymywaniu siebie przed korzystaniem z pełni życia, z brania od życia pełnymi garściami, bez obaw, lęku, zahamowań, o nieskrępowanym byciu sobą.

Wiersz o obezwładniającym strachu przed czymkolwiek, który okazuje się do przeżycia i wcale nie taki straszny gdy w końcu się z nim zmierzymy.

Wiersz o rozumieniu na czym polega prawdziwa moc jaką posiada każdy człowiek, do czego owa moc ma służyć i w jaki sposób ją pomnażać.

Wiersz o prawidłowym podejściu do życia, błędów, tego czym jest doświadczenie, o obfitości i przyjemności, która jest dostępna jeśli będziemy sami na nią gotowi.

Wiersz ten mówi jak ważne jest uszanowanie poglądów, przekonań, wierzeń drugiej osoby. Chęć pomocy nie powinna zagłuszać prawdy człowieka, któremu chcemy pomóc.

Wiersz o ogromnej wartości jaką jest wcielenie w rzeczywistość ziemską.

Wiersz o ludzkiej twarzy, która z wiekiem staje sie wyrażać wiele rzeczy związanych z danym człowiekiem, jego historią, przeżyciami, tym co przeżywa i najczęściej czuje.

Wiersz o pozwalaniu na to by ludzie od nas odchodzili i również sobie pozwalać na odejścia, bez żalu, bez oskarżeń, bez smutku, życząc sobie i im jak najlepiej.

Wiersz o astrologii i jej znaczeniu dla Człowieka świadomego siebie, rozumiejącego prawa natury i Wszechświata i poprzez nie stwarzającego swoją rzeczywistość.

Wiersz o tym, że każda znajomość pozostawia w nas jakąś zmianę, tym większą im bardziej emocjonująca była.

Wiersz o podążaniu swoją własną drogą bez względu na modę, stereotypy, trendy, o kierowaniu się własnymi wartościami, gustem i dostrzeganiu w nim dla siebie najwyższej wartości.

Wiersz o prawidłowym rozumieniu czym jest szczęście, docenianiu siebie i tego co już mamy każdego dnia, najpełniej i najlepiej jak tylko potrafimy.

Wiersz o tym, że każde przeznaczenie można zmienić, nic nie jest “na zawsze”, od nas zależy co z nim zrobimy i jak będziemy żyli. Co wybierzemy, jak się zachowamy.

Wiersz o jedzeniu, aby to co spożywamy dało nam jaknajwięcej przyjemności i korzyści, żeby wpływało korzystnie na nasze ciało i samopoczucie.

Wiersz o tym, że każdy dzień jest szczególny i wspaniały jeśli my go takim uczynimy. Od nas zależy jak wykorzystamy 365 dni z całego roku jaki mamy do dyspozycji.

Wiersz o niezbadanej i niezmierzonej dotychczas wartości ludzkiego DNA, niepowtarzalnej i jedynej na całe stworzenie świadomości, która przejawia się w fizycznym ciele.

Wiersz o tym co jest podstawą by żyć w prawdziwej obfitości, która jest niewyczarpana i nieograniczona dla każdego, z której można czerpać każego dnia na nowo.

Wiersz o przyjemności jaką jest łączenie się naszego istnienia z całym otaczającym nas światem.

Wiersz o Polsce, jej obywatelach, ludziach, którzy budują naród i kształtują jego losy.

Wiersz o tym jak wielkie znaczenie mają myśli pojedyńczego człowieka, które razem tworzą myśl zbiorową (kolektywną), budującą świat w którym żyjemy.

Wiersz o kobiecie przyciągającej do siebie dokładnie takiego mężczyznę, jakiego potrzebuje, na jakiego zasługuje i który w danym czasie jej życia do niej pasuje.

Wiersz o indywidualnym wyrażaniu siebie w każdym działaniu, w każdym ruchu, słowie, kreacji jakiej jesteśmy twórcami, o unikatowości i niepowtarzalności stworzenia.

Wiersz o nieocenionej wartości tego czym jest wdzięczność za to co posiadamy, o dbaniu o samopoczucie i dobry nastrój jako baza do bezwarunkowego szczęścia.

Wiersz o Bogu, który jest wszechobecny, nie dający się zaszufladkować w żadną istniejącą religię, filozofię czy prawo, on po prostu jest we wszystkim co istnieje.

Wiersz o ukrytych powodach dla których bierzemy ślub, ukrytej motywacji, która nami kieruje przy wyborze drugiej połówki z którą chcemy spędzić resztę życia.

Wiersz o technologi, która się dynamicznie rozwija i coraz bardziej staje się odbiciem nieuświadomionych zdolności człowieka.

Wiersz o Polakach, którzy są potomkami tych co kiedyś dzielnie walczyli o wolność Polski, o wartościach, które wciąż są im bliskie, za które kiedyś ich dziadkowie oddawali życie.

Wiersz o naszym podejściu do relacji jakie mamy z ludźmi nie tylko fajnymi ale też tymi co nas irytują, gnębią. Od nas zależy co z nimi zrobimy.

Wiersz o wciąż niedających się zaspokoić wewnętrznych brakach. Dopiero odkrycie ich sprawia, że zaczynamy prawdziwie i satysfakcjonująco żyć.

Wiersz o poszanowaniu swojej przestrzeni życiowej, uważnym i świadomym dzieleniu się tą przestrzenią z tymi, których chcielibyśmy w niej widzieć.

Wiersz o kobiecości, która do pełnego, satysfakcjonującego życia najbardziej potrzebuje adoracji, uznania, akceptacji, obdarowywania tym co jest w niej najpiękniejsze.

Wiersz o poczuciu odpowiedzialności za własne szczęście, którego nikt nie może nam dać ale jeśli się go nauczymy nikt go nam też nie zabierze.

Wiersz opisujący przyjaźń jako spotkanie się bratnich dusz, niekoniecznie na całe lata, czasami na jeden dzień lub tylko jedną lecz znaczącą chwilę.

Wiersz, który jest formą modlitwy, afirmacji pozwalającej zwiększyć poczucie spokoju, szczęścia, radości, odprężenia o każdej porze dnia i nocy.

Wiersz o rodzinnych zależnościach, które pomimo, że niewidoczne potrafią trzymać człowieka całe życie, hamować jego rozwój i ograniczać prawdziwą wolność.

Wiersz o domu w którym żyjemy i który jest odbiciem naszego wnętrza, o symbolice przestrzeni w jakiej przebywamy, która się zmiania wraz z tym jak my się zmieniamy.

Wiersz o kompleksach, obawach, niedowartościowaniu, które tkwi często tak głęboko, że sami tego nie widzimy, nie rozpoznajemy, przywykliśmy do tego poczucia tak bardzo, że nawet nie wiemy, że może być inaczej.

Wiersz o wpływie nieuświadomionych emocji na nasze zachowanie. Dopiero spojrzenie na siebie z dystansem, okiem drugiej osoby przynosi opamiętanie i upragnioną ulgę.

Wiersz o pokorze i zaufaniu wobec życia, które zawsze będzie miało dla nas jakiś element zaskoczenia, nie dający się przewidzieć, na który nie sposób się przygotować.

Wiersz o dostrzeganiu realnej zależności i łączności pomiędzy myślami jakie nawykowo odgrywamy w swojej głowie, a światem zewnętrznym i tym co się dzieje w naszym życiu.

Wiersz o uprzedzeniach i stereotypach, które często pozbawiają wspaniałych doświadczeń, znajomości, umiejętności, zamykają człowieka na nowe, niesamowite możliwości.

Wiersz o wsparciu całego Wszechświata jakie otrzymujemy gdy wyrażamy prawdę o sobie, naszych marzeniach, o wszystkim czym jest nasza cudowna i nieograniczona dusza.

Wiersz o tym, że myśli kreują naszą rzeczywistość, piszą przeznaczenie i są pierwszą niefizyczną manifestacją tego co nas czeka w przyszłości.

Wiersz o tym, że jasność nie mogłaby istnieć bez ciemności co nie oznacza ,że mamy się czegoś lękać-ta wiedza jest po to, żebyśmy wiedzieli, że zawsze mamy wybór.

Wiersz o kontrowersyjnym zjawisku jakim jest manipulowanie czasem, o emocjach jakie to doświadczenie wywołuje i jaki może mieć na nas wpływ.

Wiersz o tym jak ważne są wszystkie wybory, które podejmujemy w ciągu dnia. Każda chwila jest ważna bo właśnie z takich chwil składa się życie.

Wiersz o nieustannej ekspansji ludzkiego doświadczenia, o nieskończoności tego czym jest rozwój i zmiana, która towarzyszy nam w każdej sekundzie naszego życia.

Wiersz o żywiole jakim jest powietrze, które choć niewidoczne towarzyszy nam od pierwszego oddechu.

Wiersz o boskiej iskrze, wypełniającej całą ziemię, planety, gwiazdy, komety, pustą przestrzeń pomiędzy nimi i nawet zwykły kamień znaleziony na drodze.

Wiersz o trwaniu w programie “Syzyfa”, o niezrealizowanym pragnieniu zdobycia miłości, pieniędzy, uwagi, poprzez mozolną i niedającą wymiernych efektów pracę.

Wiersz o tym, że czasami warto sie na chwilę zatrzymać i zweryfikować kierunek do jakiego usilnie zmierzamy, może się okazać, że warto jest coś zmienić.

Wiersz o artystycznych geniuszach niedających wcisnąć się w żadne masowe formy i uniwersalne odlewy, o artystach, którzy rządzą się własnymi prawami i według nich tworzą.

Wiersz o tym, że całe życie jesteśmy w procesie i tak naprawdę nigdy nie będziemy mogli powiedzieć, że poznaliśmy prawdę, która się zmienia wraz z nami.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w kierunku północnym w śnie, o tym, że wydarzenia z takiego snu są w nas uświadomione i już na pewnym poziomie zintegrowane.

Wiersz o tym, że nasza interpretacja i odbiór otaczającego nas świata jest prawdą o nas, którą nosimy w sobie. Świat jest lustrem, które pokazuje wszystko co w nas ukryte.

Wiersz o wychodzeniu ze swojej strefy komfortu, poznawaniu nowych rzeczy, których się obawiamy, próbowaniu, doświadczaniu bez obaw i ograniczeń.

Wiersz o gustach, preferencjach, nałogach, które są zawsze bardzo indywidualne i nikt do końca nie jest w stanie zrozumieć co dla nas znaczą.

Wiersz o ograniczoności ludźkiego umysłu, który nigdy nie będzie wiedział wszystkiego, to też nie jest jego celem. Celem jest współpraca ze zmysłami, z sercem, z resztą człowieka.

Wiersz o niełatwej sztuce poznawania samego siebie, o nawykowym kierowaniu uwagi na zewnątrz, a nie do środka gdzie jest tak wiele do odkrycia.

Wiersz o zaślepieniu wobec samego siebie, o tym, że często nie widzimy siebie obiektywnie tak jak potrafią nas widzieć inni ludzie.

Wiersz o tym, że szczęścia jest zawsze więcej jeśli dzielimy je wspólnie z innymi, o radości ze zwykłych, codziennych rzeczy tak samo jak z wielkich osiągnięć.

Wiersz o sukcesie, który zazwyczaj jest wspierany najmniejszymi gestami pomocy, wsparcia i dobrej woli ludzi napotykanych na drodze po której zmierzamy.

Wiersz o prawdzie, która nigdy nie jest jedna, jest ich nieskończenie wiele. Każdy człowiek zna swoją prawdę na temat wszystkiego co zna i czego doświadczył.

Wiersz o odwadze bycia sobą prawdziwym, nawet jeśli nie pokrywa się to z ogólnie przyjętymi normami i oczekiwaniami społeczeństwa, o uznaniu swojej wartości.

Wiersz o tym, że każdy człowiek reprezentuje jedną z nieskończonej liczby dróg prowadzących do Boga, każda z nich jest niepowtarzalna i ma wszelkie prawo żeby istnieć.

Wiersz o niemożności ruszenia do przodu, osiągania celów i realizowaniu pragnień, o blokadach, które sabotują nasze zmierzanie w kierunku upragnionego szczęścia.

Wiersz o najbardziej sprzyjającym stanie bycia do osiągania pozytywnych zmian i postawionych celów.

Wiersz o tym, że jesteśmy częścią większej całości, której w pewnym sensie podlegamy, która nas nieprzerwanie wspiera w życiowej wędrówce.

Wiersz o fraktalności całego wszechświata, o tym, że jego prawa przejawiają się we wszystkim tak samo, nawet niejmniejszym stworzeniu, tylko na mniejszą skalę.

Wiersz o nadrzędności autorytetu, któremu podlegamy, którego zdania nie potrafimy poddać najmniejszej krytyce, bierzemy je za pewnik ignorując jakiekolwiek wątpliwości.

Wiersz o nieskrępowanym przyjmowaniu szczęścia jako części codziennego życia, a nie jakiegoś cudu, na który całe życie czekamy. Szczęście zależy tylko od nas.

Wiersz o zmianach często niełatwych, niezbędnych do tego abyśmy za każdym razem stawali się nowymi ludzmi, lepszymi, mądrzejszymi, bogatszymi o życiowe doświadczenie.

Wiersz o przyjemnościach jakie może dostarczać ciało człowieka jeśli się je odpowiednio eksploruje, o możliwościach jakie oferuje każdemu kto potrafi je dostrzec.

Wiersz o braku przypadkowości w każdym zdarzeniu i procesie jaki widzimy, doświadczamy. Wszystko zawiera w sobie jakiś algorytm, jest wynikiem określonych reakcji.

Wiersz o otwartości pozbawionej strachu przed tym co nieznane. Zawsze można przecież powiedzić „Stop” i wrócić do tego co było jeśli nowe mi się nie spodoba. Szkoda chociażby nie spróbować.

Wiersz o niedającej się nigdy zdefiniować i rozgryźć tajemnicy istnienia, gdzie w tym wszystkim jest Człowiek i jak się w tym odnajduje.

Wiersz o poczuciu jedności z naturą, ze świadomością kolektywną drzew, o wyczuwalnym kontakcie z tymi istotami, których żywot jest często parokrotnie dłuższy od naszego.

Wiersz o zaufaniu, o nieprzekraczaniu kompetencji człowieka, który nie ma rządzić życiem ale z nim współpracować, o pozwoleniu sobie na relaks, na ufność.

wiersz o tym, że historia, która mogła zostać uznana za jedyną właściwą wcale nie musi być prawdą. Prawda żyje w podświadomości potomków naocznych świadków wydarzeń.

Wiersz o cudownym i unikatowym stworzeniu jakim jest człowiek, o jego ograniczeniach, pomimo których potrafi odkrywać i rozpoznawać w sobie boskość.

Wiersz o akcie pomocy drugiemu człowiekowi, który potrafi odwrócić naszą uwagę od własnych zmartwień i przez to ostatecznie pomóc również nam.

Wiersz o nie uleganiu stereotypowemu myśleniu, o otwartości na nieznane, o chęci bycia zaskakiwanym przez życie i wydarzenia, o wyjściu poza utarte dotąd szlaki.

Wiersz o pełnej akceptacji tego jak wyglądamy bez makijażu i bez ubrań, o rozumieniu, że każda indywidualność jest wyjątkowa, niepowtarzalna i dlatego właśnie cudowna.

Wiersz o subiektywnym podejściu do prawdy, która dla każdego może być całkowicie inna, a nawet dla jednej osoby zmienia się ona w miarę jego życiowych doświadczeń.

Wiersz o priorytetowym znaczeniu ludzkiego ciała, jako punktu, w którym zbiega się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Wiersz o perspektywie, która jest zawsze inna, co każdorazowo wpływa na odbiór i interpretacje tego co się widzi.

Wiersz o takim zjawisku jak Deja vu, którego doświadczamy gdy widzimy coś po raz pierwszy, a jednak mamy poczucie że już to znamy.

Wiersz o tym, że każda krytyka, skierowana w kogoś jest krytyką jaką zadajemy sobie gdy byliśmy w tym samym miejscu rozwoju co ten człowiek. Nawet jeśli tego nie pamietamy.

Wiersz o błędach i zdarzeniach losowych, których wolelibyśmy żeby nie było, o tym, że odruchowo szukamy winy w sobie czy w innych, co nie służy ani nam ani nikomu.

Wiersz o wewnętrznej równowadze męskiej i żeńskiej części jaką każdy w sobie posiada. Im większa nierównowaga tym większy dyskomfort, jedno bez drugiego nie istnieje.

Wiersz o wielkiej sile jaka znajduje się w delikatności i łagodności, w odróżnieniu od nacisku, przymusu, wymuszaniu czegokolwiek na sobie lub drugiem człowieku.

Wiersz o kompleksach, które towarzyszą nam niekiedy całe życie, sabotują szczęście, burzą poczucie własnej wartości, sprawiają, że nie żyjemy pełnią życia.

Wiersz o Ziemi, która wraz z żyjącymi na niej istotami przechodzi ogromną zmianę, przechodzi z Ery Ryb do Ery Wodnika, odrzucając to co stare na rzecz nowego.

Wiersz o sile i mocy jaką posiada skupiona świadomość ludzka. W punkcie “tu i teraz” jest ogromna sprawczość, która zmienić może niemal wszystko.

Wiersz o zasypianiu, które napełnia człowieka spokojem, przekierowywuje jego uwagę z otaczającego świata do tego co wewnątrz.

Wiersz o przechodzeniu ludzkości z Ery Ryb do Ery Wodnika, która się wiąże ze zmianą świadomości człowieka i praw, według których żyli ludzie przez ostatnie tysiąclecia.

Wiersz o uzależnieniu od drugiego człowieka, jak silne i obezwładniające potrafi być, jak potrafimy rezygnować z siebie byle tylko być z tą drugą osobą.

Wiersz o zranieniach, upokorzeniach, urazach, których doświadczamy po to, żeby sprowokować nas do wewnętrznych zmian tego co jest w nas słabe i niewłaściwe.

Wiersz o nieuniknionych aspektach życia, które są wpisane w naszą codzienność pomimo iż nie zawsze mamy czas, siły, ochotę czy zapał do ich realizacji.

Wiersz o wodzie, która w zależności od stanu skupienia przybiera różne formy, wchodzi w przeróżne interakcje z człowiekiem i całą resztą wszechświata.

Wiersz o tym co jest w nas wieczne i niezniszczalne, co pozostaje z nami w każdej sekundzie naszego życia, co jak kompas zawsze przyciąga nas do siebie.

Wiersz o wieczności, która jest podzielona na nieskończenie wiele “kawałków”, które nazywamy życiem. Każde wcielenie jest inne, tak więc wieczność nie istnieje.

Wiersz o polnym kwiatku, który tak jak każde inne stworzenie żyje według swoich praw, odczuwa, doświadcza, rodzi się, wzrasta i umiera.

Wiersz o duchowym odrodzeniu, o symbolicznej śmierci tego co już nie jest nami, o prawdziwym chrzcie człowieka świadomego, dojrzałego i gotowego na przemianę.

Wiersz o świadomym generowaniu szczęścia na codzień, w sposób prosty, czasem nawet szalony i dość śmiały, o rozumieniu wartości jaką jest w życiu zwykła radość.

Wiersz o tym, że każdy ma swoje cele i marzenia, które jeśli nieodpowiednio obsługiwane, potrafią zaślepić człowieka, stać się jego panem i władcą.

Wiersz o naszym wyglądzie, który się zmienia i dopasowuje do nas na przestrzeni całego życia.

Wiersz o zjawisku jakim jest sen, który jest tak samo ważny i prawdziwy jak jawa i rzeczywistość, której doświadczamy.

Wiersz o tym, że cuda przychodzą gdy jesteśmy na nie gotowi, każde uzdrowienie, oczyszczenie, sukces zależy jedynie od nas, a nie od lekarza czy cudotwórcy.

Wiersz o przeróżnych sposobach poznawania samego siebie. Każdy sposób będzie dobry, jeśli tylko przybliża do prawdziwej wiedzy dotyczącej samopoznania.

Wiersz o snach jako cennym źródle informacji o człowieku i jego życiu, o czerpaniu z tej niewyczerpanej studni wiedzi każdego ranka gdy pamiętamy co nam się śniło.

Wiersz o znaczeniu tego czym jest pamięć dla człowieka, którego dusza jest nieśmiertelna, o tożsamości, której nośnikiem jest pamięć i o jej utracie.

Wiersz o ludziach, którzy pomimo niesprzyjających warunków potrafili osiągnąć zawodowy sukces w dziedzinie całkiem odmiennej od tego w czym wyrastali.

Wiersz o życiu, które każdego dnia zaczyna się na nowo, czas to paliwo jakie mamy do wykorzystania każdego dnia określając się na nowo.

Wiersz o jednym z najważeniejszych elementów szczęśliwego i satysfakcjonującego życia jakim jest zachwyt, patrzenie na świat i to co się dzieje z entuzjazmem i radością.

Wiersz o umiejętnym dysponowaniu męską energią jaką posiada każdy człowiek, która tłumiona i tak znajduje ujście, najczęściej nie tak jakbyśmy sobie tego życzyli.

Wiersz o jedności, która nie istnieje na poziomie fizycznym, i właśnie dlatego każdy bezinteresowny akt dobroci wobec drugiej istoty jest dowodem na wysoki poziom świadomości.

Wiersz o zaufaniu do życia i przede wszystkim do samego siebie, o spokoju wewnętrznym, który jest tak bardzo potrzebny w czasach informacyjnego natłoku.

Wiersz o tym, że zakazy, nakazy, przykazania, z zasady nie mogą i nawet nie muszą być narzucane na ludzi mądrych i wolnych bo ci ich po prostu nie potrzebują.

Wiersz o wielkiej mocy jaką ma miłość, o tym, że bez miłości wszystko inne traci swoje znaczenie, życie traci smak i wartość. Miłość jest niezbędna niczym powietrze.

Wiersz o prawdziwym bogactwie każdego narodu jakim są kobiety, rodzicielki, matki przeszłych, obecnych i przyszłych pokoleń.

Wiersz o cebuli, która jako, że jest częścią Natury oddziaływuje bezwarunkowo na każdego z kim ma styczność.

Wiersz o odkładaniu szczęścia na później, a którego termin ważności jest zawsze “teraz”, nigdy za minutę, jutro, za rok.

Wiersz o niebagatelnym znaczeniu tego jakie mamy nawykowe myśli, one są bowiem tym co podświadomie steruje naszym przeznaczeniem, co tworzy naszą codzienność.

Wiersz o spisywaniu swojej własnej historii, przeżyć, doświadczeń, które odkrywamy na bierząco każdego dnia.

Wiersz o kobiecie, która jest niczym róża potrafiąca być czarująca i pachnąca lecz również posiadająca kolce, którymi w razie potrzeby może ukłuć.

Wiersz o tym, że to jak postrzegamy samych siebie ma się nijak do tego jak widzą nas inny, każdy widzi nas inaczej, jest nas tyle wersji ile ludzi żyje na tej planecie.

Wiersz o tym, że każdy człowiek widzi rzeczywistość inaczej, według tego kim sam jest i jakie zapisy “siedzą” w jego podświadomości.

Wiersz o tym, że prawdy o człowieku nie da się długo ukrywać, ona jak oliwa w wodzie, naturalnym prawem wypływa zawsze na wierzch.

Wiersz o Autorefleksji, która jest ostatnią z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu. Jest podsumowaniem całego procesu, wyraża sedno wyśnionych wydarzeń.

Wiersz napisany na podstawie snu transformującego.