Wiersz o kobiecości, która do pełnego, satysfakcjonującego życia najbardziej potrzebuje adoracji, uznania, akceptacji, obdarowywania tym co jest w niej najpiękniejsze.

Wiersz o przeznaczeniu i jego specyfice, o tym, że wpływa na ludzkie losy niezależnie od tego co robimy, bezustanku realizuje założone cele.

Wiersz o budzącej sie samoświadomości w człowieku, która przez wieki była uśpiona, o jej wpływie na podświadomość, która będzie podlegać nieuniknionym zmianom.

Wiersz o tym, że w zależności od naszego poziomu świadomości, jesteśmy kompatybilni z różnymi potencjałami, które są ogólnodostępne.

Wiersz o najcudowniejszych rodzajach snów, takich z których budzimy się ze śmiechu, o snach, które mają ewidentyny wpływ na nasz nastrój i całą chemię organizmu.

Wiersz o wysokiej jakości, która jest tym szybciej rozpoznawalna i oczywista im mniej rozpraszaczy i niepotrzebnych elementów posiada.

Wiersz o zaślepieniu wobec samego siebie, o tym, że często nie widzimy siebie obiektywnie tak jak potrafią nas widzieć inni ludzie.

Wiersz o Słońcu, bez którego nie było by możliwe nasze życie na Ziemi. Opis tej gwiazdy jako żywej istoty, unikalnej świadomości.

Wiersz o poczuciu jedności z naturą, ze świadomością kolektywną drzew, o wyczuwalnym kontakcie z tymi istotami, których żywot jest często parokrotnie dłuższy od naszego.

Wiersz o właściwym “służeniu” innym, o porzuceniu służalczości na rzecz tego co faktycznie służy mi i drugiej osobie.

Wiersz o sile i wpływie jaki ma na nasze życie podświadomość i zapisy, które się tam znajdują. Każdy zapis z jakim się rodzimy można zmienić, dezaktywować.

Wiersz o pozwalaniu na to by ludzie od nas odchodzili i również sobie pozwalać na odejścia, bez żalu, bez oskarżeń, bez smutku, życząc sobie i im jak najlepiej.

Wiersz o wdzięczności do samego siebie za sukcesy nawet te najmniejsze, codzienne, których często nie doceniamy, a które budują pełny obraz, tego kim jesteśmy.

Wiersz o Polakach, którzy są potomkami tych co kiedyś dzielnie walczyli o wolność Polski, o wartościach, które wciąż są im bliskie, za które kiedyś ich dziadkowie oddawali życie.

Wiersz o tym, że zamiast żałować trzeba naprawić, wybaczyć i zapomnieć by żyć radośnie dalej, bez obciążęń, wyrzutów sumienia i smutku.

Wiersz o przeróżnych sposobach poznawania samego siebie. Każdy sposób będzie dobry, jeśli tylko przybliża do prawdziwej wiedzy dotyczącej samopoznania.

Wiersz o podziale sklepienia niebieskiego składającego się z miliardów gwiazd, na skromnych dwanaście opcji przynależących poszczególnym znakom zodiaku.

Wiersz o idei uzdrawiania, która jakkolwiek zaszczytna, nie miałaby możliwości zaistnienia jeśli nie byłoby chorób, zaburzeń, grzechu.

Wiersz o tym, że warto wybierać swoją drogę, warto podejmować wybory zgodne z naszym upodobaniem, dopiero wtedy jest szansa, że spotkamy na niej ludzi podobnych do nas.

Wiersz o domu w którym żyjemy i który jest odbiciem naszego wnętrza, o symbolice przestrzeni w jakiej przebywamy, która się zmiania wraz z tym jak my się zmieniamy.

Wiersz o artystycznych geniuszach niedających wcisnąć się w żadne masowe formy i uniwersalne odlewy, o artystach, którzy rządzą się własnymi prawami i według nich tworzą.

Wiersz o tym, że każdy ma swoje cele i marzenia, które jeśli nieodpowiednio obsługiwane, potrafią zaślepić człowieka, stać się jego panem i władcą.

Post na temat powszechnego zastosowania w języku polskim mówionych oraz pisanym
feminatywów i języka inkluzywnego.

Wiersz o zranieniach, upokorzeniach, urazach, których doświadczamy po to, żeby sprowokować nas do wewnętrznych zmian tego co jest w nas słabe i niewłaściwe.

Wiersz o życiu w poczuciu bezpieczeństwa i zaufaniu, o emanowaniu energią mocy, sprawczości i władzy nad własnym życiem.

Wiersz o pełnym poczuciu i doświadczeniu własnej boskości, własnego istnienia, które jest sednem, esencją, meritum, celem, wszystkim czego potrzeba.

Wiersz o prawidłowym rozumieniu czym jest szczęście, docenianiu siebie i tego co już mamy każdego dnia, najpełniej i najlepiej jak tylko potrafimy.

Wiersz o pasji, talencie, codziennym tworzeniu, rodzeniu owoców, stanie szczęścia związanego z tworzeniem, kreowaniem.

Wiersz o tym co jest podstawą by żyć w prawdziwej obfitości, która jest niewyczarpana i nieograniczona dla każdego, z której można czerpać każego dnia na nowo.

Wiersz o uzależnieniu jakim może być sam stan czekania “na coś”, o ciągłym urzymywaniu siebie w stanie wiecznego niezaspokojenia, o braku poczucia spełnienia.

Wiersz o uprzedzeniach i stereotypach, które często pozbawiają wspaniałych doświadczeń, znajomości, umiejętności, zamykają człowieka na nowe, niesamowite możliwości.

Wiersz o przyjemnościach jakie może dostarczać ciało człowieka jeśli się je odpowiednio eksploruje, o możliwościach jakie oferuje każdemu kto potrafi je dostrzec.

Wiersz o naszym podejściu do relacji jakie mamy z ludźmi nie tylko fajnymi ale też tymi co nas irytują, gnębią. Od nas zależy co z nimi zrobimy.

Wiersz o sposobie realizowania celów i marzeń, które tak potrafią zaślepić i zatruć codzienność, że to co miało być dla nas największym szczęściem przyczynia się do stopniowej destrukcji naszego świata.

Wiersz o gotowości do zmiany na jaką często bardzo długo czekaliśmy, o chęci do rozpoczęcia nowego etapu w życiu, wejścia w nowe i nieznane.

Wiersz o powodach jakimi kieruje się dusza wybierając ciało kobiety lub mężczyzny, jakie są ograniczenia wynikające z tych różnic i jakie to stawia wyzwania.

Wiersz o umiejętności bycia krytycznym wobec każdego, nawet największego autorytetu, o kwestionowaniu i weryfikowaniu każdej informacji.

Wierszo o niedocenionej mocy tego czym jest radość i zabawa, jaki ma wpływ na człowieka, co w nim uruchamia.

Wiersz o tym jak codziennie przyciągamy ludzi, którzy w jakichś aspektach są z nami kompatybilni, z którymi pasujemy na poziomie podświadomych praogramów, zachowań.

Wiersz o porzuceniu starych metod walki, wychodzenia z niepasujących do nas przestrzeni nieszczęścia i przemocy na rzecz rozwijania świadomości o swojej własnej boskości.

Wiersz o cudownych czasach w jakich żyjemy, o pytaniach jakie zaczynamy zadawać, które nie były zadane nigdy wcześniej, bo nie byliśmy gotowi na usłyszenie odpowiedzi.

Wiersz o życiu, które każdego dnia zaczyna się na nowo, czas to paliwo jakie mamy do wykorzystania każdego dnia określając się na nowo.

Wiersz o dziedziczeniu nie tylko cech fizycznych tych najbardziej oczywistych ale też różnych nawyków, schematów myślowych, cech charakteru, skłonności, ukrytych traum.

Wiersz o byciu autentycznym przede wszystkim wobec samego siebie, o nieuleganiu opinii innych, nie byciu zależnym od opinii społeczeństwa.

Sen o prawidłowym podejściu do życiowych przeciwności oraz gorszych dni, o ciekawym sposobie patrzenia na ból, nieszczęście czy porażki.

Wiersz o złamanym sercu, które może być złamane tylko wtedy gdy sami o nie nie dbamy lecz oddajemy pod opiekę w ręce innej osoby.

Wiersz o marzeniach, które się spełniają najczęściej wtedy gdy najmniej się tego spodziewamy.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w śnie do południa, o tym, że są to wydarzenia, które dopiero mają szansę być w nas uświadomione i zintegrowane z rzeczywistością.

Wiersz o zmysłach jakie posiada człowiek.

Wiersz o tym, że każdy człowiek reprezentuje jedną z nieskończonej liczby dróg prowadzących do Boga, każda z nich jest niepowtarzalna i ma wszelkie prawo żeby istnieć.

Wiersz o astrologii i jej znaczeniu dla Człowieka świadomego siebie, rozumiejącego prawa natury i Wszechświata i poprzez nie stwarzającego swoją rzeczywistość.

Wiersz o strachu, którego źródło leży w nas i również od nas zależy jak długo będzie nam towarzyszył. Możemy się z nim rozprawić trzeba tylko poznać jego naturę.

Wiersz, który jest formą modlitwy, afirmacji pozwalającej zwiększyć poczucie spokoju, szczęścia, radości, odprężenia o każdej porze dnia i nocy.

Wiersz o Interpretacji Wstępnej jako pierwszej z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu, o znaczeniu samego procesu zapisywania treści snu.

Wiersz o przeznaczeniu człowieka, które przejawia się w tym co widzi i słyszy oraz w jaki sposób to za każdym razem interpretuje. Każdy doświadcza tego czym sam jest

Wiersz o kluczowym znaczeniu tego jakie wyznajemy wartości, które nie są nigdy wspólne czy uniwersalne, jedynie mogą się w jakimś stopniu pokrywać.

Wiersz o nadawaniu wartości wszystkim i wszystkiemu. Dopiero wtedy czerpiemy z życia 100 %.

Wiersz o Aniołach, którymi są wszyscy ludzie jako istoty pochodzące od Boga, wydzieleni z ogólnej puli jaką jest całe stworzenie istniejącego Wszechświata.

Wiersz o ludzkich namiętnościach, uzależnieniach, pragnieniach, które swoją hipnotyzującą siłą potrafią wciągnąć człowieka i doprowadzić go do zguby.

Wiersz o klątwach i urokach, sposobie w jaki „przyklejają” się do człowieka do którego zostały wycelowane, o tym jak nie stać się ich celem.

Wiersz o poczuciu jedności z całym stworzeniem, z otaczającą naturą, z najmniejszym źdźbłem trawy i największym oceanem, ze wszystkim co jest co było i będzie.

Wiersz o poczuciu odpowiedzialności za własne szczęście, którego nikt nie może nam dać ale jeśli się go nauczymy nikt go nam też nie zabierze.

Wiersz o dostrzeganiu realnej zależności i łączności pomiędzy myślami jakie nawykowo odgrywamy w swojej głowie, a światem zewnętrznym i tym co się dzieje w naszym życiu.

Wiersz o duchowym odrodzeniu, o symbolicznej śmierci tego co już nie jest nami, o prawdziwym chrzcie człowieka świadomego, dojrzałego i gotowego na przemianę.

Wiersz o kompleksach, które towarzyszą nam niekiedy całe życie, sabotują szczęście, burzą poczucie własnej wartości, sprawiają, że nie żyjemy pełnią życia.

Wiersz o ciągłych zmianach, dokonujących się w każdym człowieku, które sprawiają, że perspektywa, z jaką patrzy na świat, też się wciąż zmienia, powodując, że na cokolwiek patrzymy, robimy to zawsze pierwszy raz.

Wiersz tym, że ta sama aktywność w zależności od impulsu jaki ją wywołał może być przyjemna i dawać radość lub odwrotnie być koniecznością, sposobem na przeżycie.

Wiersz o sercu, które bez ustanku nadaje swoją pieśn i odbiera pieśni serc innych ludzi, o jego mocy i wpływie na człowieka.

Wiersz o tym, że wraz z każdym doświadczeniem, stajemy się dojrzalsi i bardziej świadomi siebie, o szacunku i uznaniu do całego procesu wzrastania.

Wiersz o tym, że przemiana owszem najpierw zachodzi w głowie ale potem niezbędne jest działanie, entuzjazm, plan i wytrwanie w podjętych decyzjach.

Wiersz o umiejętności sięgania po to czego naprawdę chcemy, o jasnym wyrażaniu, komunikowaniu swoich pragnień i tego co preferujemy.

Wiersz o tej cudownej chwili gdy na spokojną po całej nocy ziemie padają pierwsze promienie słońca, które budzą, rozświetlają i ogrzewają każde stworzenie.

Wiersz o byciu najlepszą wersją siebie samego, co nie oznacza braku chwil smutku, rozterki, zwątpienia, które będą się zdarzały tak długo jak istniejemy.

Wiersz o dualności jako jednym z elementów rzeczywistości ziemskiej, która się przejawia we wszystkich aspektach życia i istnienia na tej planecie.

Wiersz o wpływie nieuświadomionych emocji na nasze zachowanie. Dopiero spojrzenie na siebie z dystansem, okiem drugiej osoby przynosi opamiętanie i upragnioną ulgę.

Wiersz o zaakceptowaniu śmierci jako nieodłącznego punktu na mapie życia. Ten akt akceptacji otwiera przed człowiekiem drzwi do jeszcze śmielszego eksplorowania życia.

Wiersz o tym, że warto się opamiętać w momencie kiedy jeszcze nie wydarzyła się żadna szkoda. Odetchnąć, zyskać dystans do tego co się dzieje, odpuścić.

Wiersz o umiejętnym braniu od życia dokładnie tyle ile na ten moment potrzebujemy, nic więcej ponad to co jesteśmy w stanie uradzić -recepta na prawdziwą obfitość.

Wiersz o nieocenionej wartości tego czym jest wdzięczność za to co posiadamy, o dbaniu o samopoczucie i dobry nastrój jako baza do bezwarunkowego szczęścia.

Wiersz o rozumieniu na czym polega prawdziwa moc jaką posiada każdy człowiek, do czego owa moc ma służyć i w jaki sposób ją pomnażać.

Wiersz o blokadach jakie ma człowiek przed tym, żeby przyjmować, otrzymywać, być otwartym na bogactwo, obfitość. O wewnętrznych przeszkodach do bycia szczęśliwym.

Wiersz o zrozumieniu, że poprzez wybaczenie dajemy wolność sobie i nie ma to nic wspólnego z drugim człowiekiem, on był tylko symbolem tego co było w nas.

Wiersz o Bogu, który jest wszechobecny, nie dający się zaszufladkować w żadną istniejącą religię, filozofię czy prawo, on po prostu jest we wszystkim co istnieje.

Wiersz o miłości, która nie pyta nikogo o zdanie, pojawia się i swoją mocą leczy człowieka ze wszystkich ran, nie zważając na żadne protesty ani wolę człowieka.

Wiersz o porządku jaki powinien panować w naszej codziennej przestrzeni, w domach, pokojach, w piwnicach, na strychach. Jest to podstawa do dalszych działań.

Wiersz o tym, że wszystko nawet najgorszy koszmar, strach, trauma ma swój koniec. Ten koniec przychodzi gdy człowiek jest na to gotowy, gdy dalsza walka już nie ma sensu.

Wiersz o napadzie złości, która nigdy nie jest bezpodstawna, zawsze ma swoją przyczynę, pomimo iż czasem na pierwszy rzut oka tego nie widać.

Wiersz o demonach, kim i czym tak naprawdę są, co znaczą, jak wygląda ich cykl umierania by ponownie narodzić się jako coś pięknego, czystego, niewinnego.

Wiersz o głębokiej przemianie, która bardzo często przychodzi cicho, niepostrzeżenie, z nienacka, wtedy gdy się nie spodziewamy.

Wiersz o najważniejszym aspekcie długowieczności jakim jest życie na luzie, bez stresu i usilnych starań, o pozwoleniu by nurt życia niósł nas tam gdzie mamy być.

Wiersz o priorytetowym znaczeniu ludzkiego ciała, jako punktu, w którym zbiega się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Wiersz o takim zjawisku jak Deja vu, którego doświadczamy gdy widzimy coś po raz pierwszy, a jednak mamy poczucie że już to znamy.

Wiersz o dystansie do życia i tego co przyjęliśmy jako nasze ” status quo” w zestawieniu do nieskończonej ilości perspektyw jakimi są wszystkie istnienia.

Wiersz o nieuniknionych aspektach życia, które są wpisane w naszą codzienność pomimo iż nie zawsze mamy czas, siły, ochotę czy zapał do ich realizacji.

Wiersz o Autorefleksji, która jest ostatnią z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu. Jest podsumowaniem całego procesu, wyraża sedno wyśnionych wydarzeń.

Wiersz o tym, że każdy człowiek widzi rzeczywistość inaczej, według tego kim sam jest i jakie zapisy “siedzą” w jego podświadomości.

Wiersz o akcie pomocy drugiemu człowiekowi, który potrafi odwrócić naszą uwagę od własnych zmartwień i przez to ostatecznie pomóc również nam.

Wiersz o tym jak Bezwarunkowa Miłość może być przedstawiona za pomocą symbolu stworzonego przez naturę i obserwowanego przez każdego człowieka od zarania dziejów.

Wiersz o pełnej akceptacji tego jak wyglądamy bez makijażu i bez ubrań, o rozumieniu, że każda indywidualność jest wyjątkowa, niepowtarzalna i dlatego właśnie cudowna.

Wiersz o znaczeniu wypowiadanych słów, które są niczym zaklęcia wpływające na całą otaczającą nas rzeczywistość.

Wiersz o popadaniu w skrajności niezależnie od tego jakiej części naszego życia dotyczą, o stawianiu “czegoś” ponad wszytko inne.

Wiersz o zaakceptowaniu inności, tego co uważamy za głupie, o niepoświęcaniu temu swojej uwagi, swojej życiowej energii – skoro to nas nie dotyczy.

Wiersz o syrenie, która przechodzi transformację wychodząc z wody na ląd. Jest to analogia ukazująca przejście ludzkości z ery ryb do ery wodnika.

Wiersz o umiejętności mówienia, o możliwościach porozumiewania się z drugim człowiekiem jakich nie posiadają np. zwierzęta, o tym, że warto to docenić.

Wiersz o wciąż niedających się zaspokoić wewnętrznych brakach. Dopiero odkrycie ich sprawia, że zaczynamy prawdziwie i satysfakcjonująco żyć.

Wiersz o człowieku, który zawiera w sobie wszystko czego potrzebuje do tego aby tworzyć swój wymarzony wszechświat aby żyć w szczęściu, satysfakcji i spełnieniu.

Wiersz, który opisuje czas, jego zależność i współistnienie z przestrzenią jako drugim składnikiem trójwymiarowej czasoprzestrzeni ziemskiej.

Wiersz o niezmierzonej i niepoznanej sile jaka ożywia całą materię wszechświata, w tym też człowieka.

Wiersz o sukcesie i sławie, której zaistnienie jest zawsze zasługą odbiorców, którzy podtrzymują jej trwanie nawet po śmierci autora.

Wiersz o ciele człowieka, które jest najwspanialszym wyrazem esencji ducha, jego niepowtarzalności, cudowności, boskim przejawem w materii.

Wiersz o łączności człowieka z całą przyrodą, która przechodzi w ciągu roku przez różne cykle, wymagające indywidualnego podejścia, innych rytuałów, różnego tempa.

Wiersz o ciele człowieka, które mówi więcej niż byśmy chcieli, o wymowności naszego wyglądu, odruchowych reakcji, wyrazu twarzy i postawy ciała.

Wiersz o ograniczoności ludźkiego umysłu, który nigdy nie będzie wiedział wszystkiego, to też nie jest jego celem. Celem jest współpraca ze zmysłami, z sercem, z resztą człowieka.

Wiersz o tym, że każdy dzień jest szczególny i wspaniały jeśli my go takim uczynimy. Od nas zależy jak wykorzystamy 365 dni z całego roku jaki mamy do dyspozycji.

Wiersz o poczuciu sprawczości, o tym, że bierzemy odpowiedzialność za sukcesy i porażki jakich doświadczamy, które są konsekwencją naszych wczęśniejszych decyzji.

Wiersz o kobiecie, która jest niczym róża potrafiąca być czarująca i pachnąca lecz również posiadająca kolce, którymi w razie potrzeby może ukłuć.

Wiersz o uczynieniu wielkich wyzwań czy problemów łatwiejszymi poprzez skupianie się na jednym kroku, a nie całym zadaniu na raz, postrzeganie zadania etapowo.

Wiersz o sensie wcielenia się ducha w ciało ludzkie, o nowej perspektywie jaką zyskuje świadomość doświadczająca poprzez człowieka.

Wiersz o bezcennej szansie jaką jest każde życie, o możliwościach jakie daje, o niepowtarzalności tego cennego daru, którego nie da się powtórzyć.

Wiersz ten mówi jak ważne jest uszanowanie poglądów, przekonań, wierzeń drugiej osoby. Chęć pomocy nie powinna zagłuszać prawdy człowieka, któremu chcemy pomóc.

Wiersz o wodzie, która w zależności od stanu skupienia przybiera różne formy, wchodzi w przeróżne interakcje z człowiekiem i całą resztą wszechświata.

Wiersz o tym, że Boga nie ma gdzieś poza nami, on zawiera się we wszystkim, całym Wszechświecie, przenika go, wypełnia, jest nim. Bóg jest wszystkim.

Wiersz o byciu prawdziwie wolnym człowiekiem, o tym, że wolność zdobywamy każdego dnia stawiając swoje granice i z odwagą komunikując kim jesteśmy i czego chcemy.

Wiersz o wolnej woli, która jest jednocześnie możliwością i ograniczeniem, dla każdego człowieka jako istoty wolnej do tego stopnia na ile sama sobie na to pozwoli.

Wiersz o właściwym poczuciu swojej wartości, tego co jest w każdym człowieku nieskończone i niezniszczalne, co mamy szansę w ciągu całego życia poznawać i rozwijać.

Wiersz o przyjemności jaką jest łączenie się naszego istnienia z całym otaczającym nas światem.

Wiersz o obezwładniającym strachu przed czymkolwiek, który okazuje się do przeżycia i wcale nie taki straszny gdy w końcu się z nim zmierzymy.

Wiersz o tym, że podstawą sukcesu obojętnie czego on będzie dotyczył nigdy nie będzie oznaczał podziału ale łączenia, jednoczenia, współpracy tego co uważamy za przeciwieństwa.

Wiersz o oficjalnie przyjętej przez społeczeństwo nauce, która bez udziału większości ludzi nie może posunąć się do przodu, choćby miała taki potencjał.

Wiersz o człowieku, w którym zawiera się sacrum i profanum, spotyka się to co ludzkie i to co boskie.

Wiersz o uczuciu prawdziwej wolności, którą może docenić tylko ten, który był w niewoli, nie mógł czuć się bezpiecznie we własnym domu, mieście, kraju.

Wiersz o tym co rzeczywiście jest potrzebne do poczucia swojej prawdziwej wartości.

Wiersz o trudnych sytuacjach jakie się zdarzają w życiu, o tym, że przyjęcie ich ze spokojem i nie walczenie przeciwko jest najlepszym sposobem by je przetrwać.

Wiersz o najbardziej sprzyjającym stanie bycia do osiągania pozytywnych zmian i postawionych celów.

Wiersz o tym jak możemy poznać czy jesteśmy królowymi własnego życia, kto dokonuje koronacji i gdzie się ona odbywa.

Wiersz o tym, że gdzieś pod warstwami nagromadzonych przez lata negatywnych wzorców myślowych, kryje się cudowny człowiek i prawda o jego doskonałości.

Wiersz o znaczeniu ziemskiego życia, które zatraciło swoje pierwotne znaczenie na rzecz tego co następuje po nim gdy człowiek umiera.

Wiersz o tym, że jaki dowódca taka armia. Człowiekowi silnemu zawsze będzie towarzyszyć silne towarzystwo, tylko takie będzie do niego pasować i wokół niego się zbierać.

Wiersz o jedzeniu, aby to co spożywamy dało nam jaknajwięcej przyjemności i korzyści, żeby wpływało korzystnie na nasze ciało i samopoczucie.

Wiersz o powstrzymywaniu siebie przed korzystaniem z pełni życia, z brania od życia pełnymi garściami, bez obaw, lęku, zahamowań, o nieskrępowanym byciu sobą.

Wiersz o tym, że jesteśmy częścią większej całości, której w pewnym sensie podlegamy, która nas nieprzerwanie wspiera w życiowej wędrówce.

Wiersz o zjawisku jakim jest sen, który jest tak samo ważny i prawdziwy jak jawa i rzeczywistość, której doświadczamy.

Wiersz o nieustannej ekspansji ludzkiego doświadczenia, o nieskończoności tego czym jest rozwój i zmiana, która towarzyszy nam w każdej sekundzie naszego życia.

Wiersz o tym, że bardziej opłaca się znajdywać u kogoś punkty wspólne z nami, niż skupiać uwagę na tym, co się nam w nim nie podoba.

Wiersz o przestrzeni życiowej jaka nas wciąż otacza, o ogromie informacji jakie nam sobą przekazuje jeśli tylko potrafimy na nią spojrzeć z odpowiednim dystansem.

Wiersz o pogodzeniu się z tym z czym dotąd walczyliśmy, o akceptacji i odpuszczeniu na rzecz wewnętrznego spokoju, ulgi, odetchnięcia.

Wiersz o ogromnej wartości tego czym jest samoświadomość, samopoznanie, jakim jest ogromnym darem, najcudowniejszym prezentem jaki możemy sobie sami podarować.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w śnie do zachodu. Są to wydarzenia i symbole w swojej ostatniej fazie przygotowań do fizycznej manifestacji.

Wiersz o cudownej mocy jaką ma świadomość, która nie podlega gwiazdom, horoskopom ani przeznaczeniu lecz je tworzy. Świadomość jest nadrzędna.

Wiersz o kobiecie i mężczyźnie oraz ich stereotypowych zachowaniach wobec siebie, z kórych jedno nie jest lepsze od drugiego.

Wiersz o nadrzędności autorytetu, któremu podlegamy, którego zdania nie potrafimy poddać najmniejszej krytyce, bierzemy je za pewnik ignorując jakiekolwiek wątpliwości.

Wiersz o predyspozycjach jakie posiada każdy człowiek, o znajomości siebie w kontekście co potrafię, a czego nie, w czym jestem dobry, a co powinienem zostawić.

Wiersz o tym, że prawdy o człowieku nie da się długo ukrywać, ona jak oliwa w wodzie, naturalnym prawem wypływa zawsze na wierzch.

Wiersz o niebagatelnym znaczeniu tego jakie mamy nawykowe myśli, one są bowiem tym co podświadomie steruje naszym przeznaczeniem, co tworzy naszą codzienność.

Wiersz o prawdzie, która nigdy nie jest jedna, jest ich nieskończenie wiele. Każdy człowiek zna swoją prawdę na temat wszystkiego co zna i czego doświadczył.

Wiersz o tym, że obfitość w życiu przejawia się na wiele różnych sposobów, a odnajdzie ją ten, kto zrozumie czym ona jest.

Wiersz o wielkiej sile jaka znajduje się w delikatności i łagodności, w odróżnieniu od nacisku, przymusu, wymuszaniu czegokolwiek na sobie lub drugiem człowieku.

Wiersz o niełatwej sztuce poznawania samego siebie, o nawykowym kierowaniu uwagi na zewnątrz, a nie do środka gdzie jest tak wiele do odkrycia.

Wiersz o byciu kreatorem własnego życia. O zaufaniu, że nic nie dzieje się bez przyczyny i że w życiu nie ma czegoś takiego jak brak, niedostatek czy klęska.

Wiersz o wsparciu całego Wszechświata jakie otrzymujemy gdy wyrażamy prawdę o sobie, naszych marzeniach, o wszystkim czym jest nasza cudowna i nieograniczona dusza.

Wiersz o ludzkiej twarzy, która z wiekiem staje sie wyrażać wiele rzeczy związanych z danym człowiekiem, jego historią, przeżyciami, tym co przeżywa i najczęściej czuje.

Wiersz o tym, że nasz strach istnieje tylko dlatego, że my istniejemy. Każdy lęk i obawa ma źródło w nas i również my możemy to zmienić.

Wiersz o tym co jest w nas wieczne i niezniszczalne, co pozostaje z nami w każdej sekundzie naszego życia, co jak kompas zawsze przyciąga nas do siebie.

Wiersz o ogromnej wartości jaką jest wcielenie w rzeczywistość ziemską.

Wiersz o możliwościach świadomości w zależności od stanu w jakim znajduje się umysł człowieka, który w czasie snu otwiera swoje granice osiągając to co na jawie jest niedostępne.

Wiersz o umiejętności jaką jest wypowiadanie się, formułowanie własnych myśli, negocjowanie, słowne wyrażanie tego co mamy w głowie aby zabrzmiało tak jak chcemy.

Wiersz o umiejętności korzystania z wszystkiego co życie oferuje, o tym, że można być trzeźwo myślącym człowiekiem i jednocześnie dopuszczać do siebie wiarę w cuda.

Wiersz o zgubnej mocy niepotrzebnie utrzymywanych oskarżeń, żalów, zarzutów wobec drugiej osoby. To osłabia i niszczy tego kto w tym tkwi i wciąż do tego wraca.

Wiersz o uzależnieniu od drugiego człowieka, jak silne i obezwładniające potrafi być, jak potrafimy rezygnować z siebie byle tylko być z tą drugą osobą.

Wiersz o jedności, która nie istnieje na poziomie fizycznym, i właśnie dlatego każdy bezinteresowny akt dobroci wobec drugiej istoty jest dowodem na wysoki poziom świadomości.

Wiersz o “lajtowym” podejściu do życia, dystansie, nie traktowaniu życia, i tego co się wydarza zbyt poważnie ale z humorem i lekkością, o byciu wyluzowanym.

Wiersz o wychodzeniu ze swojej strefy komfortu, poznawaniu nowych rzeczy, których się obawiamy, próbowaniu, doświadczaniu bez obaw i ograniczeń.

Wiersz o mentalnej podróży w czasie jaką dokonujemy za każdym razem gdy bierzemy w dłonie stare zdjęcie lub jakąkolwiek rzecz, która łączy nas z dawnymi czasami.

Wiersz o tym jak szczegół może być powodem sporów pośród całkiem rozumnych ludzi, jak chęć uzyskania racji zaczyna być celem samym w sobie, zaburzając jasną ocenę.

Wiersz o nieprzemyślanym i chaotycznym działaniu na oślep, pozbawionym racjonalnego spojrzenia z dystansem i bez emocji. O spersonalizowaniu procesu aby był efektywny.

Wiersz o indywidualnej świadomości człowieka, która nabiera coraz większej mocy sprawczej wobec otaczającego nas świata i jego uniwersalnych praw.

Wiersz o nieskrępowanym przyjmowaniu szczęścia jako części codziennego życia, a nie jakiegoś cudu, na który całe życie czekamy. Szczęście zależy tylko od nas.

Wiersz o akceptowaniu całej drogi jaka prowadzi nas do postawionego celu nawet jeśli są to porażki lub niepowodzenia, bez nich cały proces nie mógłby zaistnieć.

Wiersz o technologi, która się dynamicznie rozwija i coraz bardziej staje się odbiciem nieuświadomionych zdolności człowieka.

Wiersz o uzdrawianiu tego co nas obciąża być może od pokoleń, co tak długo nam towarzyszy, że nawet nie wiemy, że może być inaczej, lepiej, spokojniej, radośniej.

Wiersz o jednym z najważeniejszych elementów szczęśliwego i satysfakcjonującego życia jakim jest zachwyt, patrzenie na świat i to co się dzieje z entuzjazmem i radością.

Wiersz o konsekwencji codziennych wyborów, które dokonujemy najczęściej nawykowo i bezustannie, nawet gdy one nam nie służą.

Wiersz o zaufaniu, o nieprzekraczaniu kompetencji człowieka, który nie ma rządzić życiem ale z nim współpracować, o pozwoleniu sobie na relaks, na ufność.

Wiersz o ciągłym, często nieświadomym odgrywaniu w swoim życiu tego samego scenariusza, według którego nieprzerwanie układają się nasze losy.

Wiersz o perspektywie, która jest zawsze inna, co każdorazowo wpływa na odbiór i interpretacje tego co się widzi.

Wiersz o dystansie do otaczającego nas świata i wydarzeń jakie najczęściej budzą bardzo skrajne emocje, o byciu dla siebie spokojną, niepodatną na wpływy przystanią.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w kierunku północnym w śnie, o tym, że wydarzenia z takiego snu są w nas uświadomione i już na pewnym poziomie zintegrowane.

Wiersz o nieśmiertelności tego czym jest świadomość co wyraża, tworzy, co przyciąga i generuje, o świadomości jako indywidualnej części całego stworzenia.

Wiersz o prawdziwym bogactwie każdego narodu jakim są kobiety, rodzicielki, matki przeszłych, obecnych i przyszłych pokoleń.

Wiersz o naszym wyglądzie, który się zmienia i dopasowuje do nas na przestrzeni całego życia.

Wiersz o tym, że wszystko zaczyna się od zmiany w naszej podświadomości i również tam musi nastąpić wpierw przemiana, żeby coś uzdrowić, zmienić, naprawić.

Wiersz o zasypianiu, które napełnia człowieka spokojem, przekierowywuje jego uwagę z otaczającego świata do tego co wewnątrz.

Wiersz o trwaniu w programie “Syzyfa”, o niezrealizowanym pragnieniu zdobycia miłości, pieniędzy, uwagi, poprzez mozolną i niedającą wymiernych efektów pracę.

Wiersz o indywidualnych pragnieniach każdego człowieka. Rodzimy się czująć podświadome przyciąganie do konkretnych rzeczy i osób, zaspokajamy własne pragnienia.

Wiersz o życiu według utartego, dobrze znanego i wciąż powtarzanego schematu, o braku ciekawości zmian i ich wpływie na codzienne życie.

Wiersz o odkrywaniu na nowo otaczającego nas świata, oczami nie dziecka ale dorosłego człowieka, którego perspektywa jest już inna -bogatsza, pełniejsza.

Wiersz o cudownym i unikatowym stworzeniu jakim jest człowiek, o jego ograniczeniach, pomimo których potrafi odkrywać i rozpoznawać w sobie boskość.

Wiersz o żywiole jakim jest powietrze, które choć niewidoczne towarzyszy nam od pierwszego oddechu.

Wiersz o tym, że żadna mądrość ani wartość tego świata nic nie znaczy jeśli jest uważana za cel sam w sobie i gdy towarzyszy temu strach, że bez niej znaczymy niewiele.

Wiersz o umiejętnym dysponowaniu męską energią jaką posiada każdy człowiek, która tłumiona i tak znajduje ujście, najczęściej nie tak jakbyśmy sobie tego życzyli.

Wiersz napisany na podstawie snu transformującego.

Wiersz o zmartwieniach, które potrafią tak zdominować codzienność, że człowiek na oczach marnieje, staje sie wrakiem kogoś kim był, sam sobie odbiera szczęście.

Wiersz o samopoznaniu, które jest ostatecznym celem wcielenia się duszy w ciało człowieka.

Wiersz o prawidłowym podejściu do realizacji pragnień i marzeń, które nie mają być punktem do którego zmierzamy lecz przyjemnym procesem przybliżania się do celu.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w śnie do wschodu. Są to sytuacje i symbole w swojej początkowej fazie przygotowań do fizycznej manifestacji.

Wiersz o próbowaniu różnych rzeczy w życiu, nie wpychaniu siebie na siłę w żadne ramy, oczekiwania, o testowaniu, żeby potem wybrać to co nam najbardziej odpowiada.

Wiersz o znaczeniu tego czym jest pamięć dla człowieka, którego dusza jest nieśmiertelna, o tożsamości, której nośnikiem jest pamięć i o jej utracie.

Wiersz o tym, że czasami warto sie na chwilę zatrzymać i zweryfikować kierunek do jakiego usilnie zmierzamy, może się okazać, że warto jest coś zmienić.

Wiersz o boskiej iskrze, wypełniającej całą ziemię, planety, gwiazdy, komety, pustą przestrzeń pomiędzy nimi i nawet zwykły kamień znaleziony na drodze.

Wiersz o zasadności istnienia zła, bez którego nie mogłoby istnieć dobro, tak bowiem działa dualna mechanika ludzkiej rzeczywistości.

Wiersz o tym, że nie ma uniwersalnej receptury na szczęście bo dla każdego objawiać się będzie w inny indywidualny sposób, każdy musi puścić swoje własne blokady.

Wiersz o prawdziwej i największej wartości jaką jest Człowiek sam w sobie oraz o tym jak niektórzy ludzie samym swoim byciem czynią wszystko dookoła cudowniejsze.

Wiersz o cyklach w życiu, o tym, że po burzy przychodzi słońce, że nie ma sytuacji, które trwają wiecznie nawet jeśli się nam wydaje, że coś jest bez wyjścia.

Wiersz o bezwarunkowej miłości ogarniającej całe stworzenie, które być może nie jest idealne ale zawsze zasługuje na to by istnieć i mieć szansę by kiedyś się zmienić.

Wiersz o tym jak ważne są wszystkie wybory, które podejmujemy w ciągu dnia. Każda chwila jest ważna bo właśnie z takich chwil składa się życie.

Wiersz o tym, że zapach nie tylko wywołuje mniej lub bardziej pozytywne doznania zmysłowe ale jest także “linkiem” do wspomnień, sytuacji, osób, miejsc itd.

Wiersz o wielkiej sztuce jaką jest umiejętność gratulowania samemu sobie. Zwłaszcza wtedy, gdy jesteś jedynym świadkiem swojego sukcesu.

Wiersz o żywiole jakim jest ogień.

Wiersz o tym, że każde przeznaczenie można zmienić, nic nie jest “na zawsze”, od nas zależy co z nim zrobimy i jak będziemy żyli. Co wybierzemy, jak się zachowamy.

Wiersz o sile i mocy jaką posiada skupiona świadomość ludzka. W punkcie “tu i teraz” jest ogromna sprawczość, która zmienić może niemal wszystko.

Wiersz o tym co zabiera człowiekowi najwięcej energii tak potrzebnej do zdrowego i szczęśliwego funkcjonowania na codzień.

Wiersz o śmiertelności naszego ciała, którym dysponujemy przez pewien określony czas, które jest częścią ekosystemu jakim jest Ziemia, o dystansie do siebie i życia.

Wiersz o różnicach płci i ogromnej nienawiści jaką może wydobyć z człowieka, o odwiecznej walce przeciwieństw jakie są pomiędzy kobietą i mężczyzną.

Wiersz o nie umiejętności powiedzenia słowa “nie”, swoim prywatnym demonom, takim jak: żal, lęk, smutek, wstyd, zazdrość, nienawiść, pycha, służalczość itp., którym pozwalamy wysysać z nas życie.

Wiersz o zmianach często niełatwych, niezbędnych do tego abyśmy za każdym razem stawali się nowymi ludzmi, lepszymi, mądrzejszymi, bogatszymi o życiowe doświadczenie.

Wiersz o ciągłym odkrywaniu i odnajdywaniu siebie aby na powrót połaczyć się w całość. Każdy człowiek rodzi się właśnie po to aby rozpoznać i odnaleźć siebie samego.

Wiersz o planecie Ziemia, która ma swoją świadomość, historię i cel do jakiego zmierza tak jak każdy z nas.

Wiersz o Miłości, jej nieskończonej i niedającej się zgłębić przez wieki naturze.

Wiersz o subiektywnym podejściu do prawdy, która dla każdego może być całkowicie inna, a nawet dla jednej osoby zmienia się ona w miarę jego życiowych doświadczeń.

Wiersz o kontrowersyjnym zjawisku jakim jest manipulowanie czasem, o emocjach jakie to doświadczenie wywołuje i jaki może mieć na nas wpływ.

Wiersz o braku przypadkowości w każdym zdarzeniu i procesie jaki widzimy, doświadczamy. Wszystko zawiera w sobie jakiś algorytm, jest wynikiem określonych reakcji.

Wiersz o czterech typach charakteru człowieka przedstawionych w śmieszny sposób pod postacią: strusia, chomika, leniwca i kreta.

Wiersz o pozwoleniu sobie na bycie niedoskonałym, o zaniechaniu ciągłych starań aby zmienić coś co się nam nie podoba, o zaakceptowaniu tego czego zmienić się nie da.

Wiersz o sile jaką ma dusza człowieka już od pierwszych chwil wcielenia, o nadrzędności woli duszy dziecka nad ego i ziemską świadomością jego rodziców.

Wiersz o rodzinnych zależnościach, które pomimo, że niewidoczne potrafią trzymać człowieka całe życie, hamować jego rozwój i ograniczać prawdziwą wolność.

Wiersz o najatrakcyjniejszej kompetencji jaka istnieje czyli kompetencji bycia sobą, nikim innym być nie można, tak więc celem nadrzędnym powinno być poznanie siebie.

Wiersz o wpływie pochodzenia na dorosłe życie, o różnych wyzwaniach jakie spotykają kogoś kto chce wybrać dla siebie inny scenariusz niż ten, w którym umieściło go życie.

Wiersz o niedającej się nigdy zdefiniować i rozgryźć tajemnicy istnienia, gdzie w tym wszystkim jest Człowiek i jak się w tym odnajduje.

Wiersz o prawdziwej naturze człowieka, która jest cudowna, anielska lecz bardzo często z różnych względów nieodkryta i nieuświadomiona.

Wiersz o niczym nieskrępowanym braniu od życia pełnymi garściami, przyjmowaniu szczęścia bez wyrzutów sumienia i nikomu niepotrzebnej skromności, nieodmawianiu sobie.

Wiersz o odkładaniu szczęścia na później, a którego termin ważności jest zawsze “teraz”, nigdy za minutę, jutro, za rok.

Wiersz o prawidłowym podejściu do życia, błędów, tego czym jest doświadczenie, o obfitości i przyjemności, która jest dostępna jeśli będziemy sami na nią gotowi.

Wiersz o stawaniu się nowym człowiekiem, z nowymi nawykami, myślami, odruchami, decyzjami z nowym życiem.

Wiersz o polnym kwiatku, który tak jak każde inne stworzenie żyje według swoich praw, odczuwa, doświadcza, rodzi się, wzrasta i umiera.

Wiersz o tym, że zakazy, nakazy, przykazania, z zasady nie mogą i nawet nie muszą być narzucane na ludzi mądrych i wolnych bo ci ich po prostu nie potrzebują.

Wiersz o tym jak wielkie znaczenie mają myśli pojedyńczego człowieka, które razem tworzą myśl zbiorową (kolektywną), budującą świat w którym żyjemy.

Wiersz o tym, że Miłość podobnie jak dym nie dadzą się szczelnie zamknąć gdzie nikt ich nie zobaczy, nie wyczuje. Miłość żądzi się własnymi prawami nad którymi człowiek nie ma władzy.

Wiersz o doświadczaniu nieskończoności, która przenika na wskroś całe nasze ciało, zmysły, umysł, wszystko czym jesteśmy. Każdy jest wiecznością.

Wiersz o tym, że każda krytyka, skierowana w kogoś jest krytyką jaką zadajemy sobie gdy byliśmy w tym samym miejscu rozwoju co ten człowiek. Nawet jeśli tego nie pamietamy.

Wiersz o mniejszych i większych cyklach w życiu człowieka, o przemierzaniu codzienności w sposób spokojny i ufny wobec wszystkiego co wydarza się na skali naszego żywota.

Wiersz o ciągłym decydowaniu jaką interpretacje otaczającego nas świata wybierzemy, tym dokładnie będzie prawda o nas, tego coraz więcej będziemy doświadczać.

Wiersz o iluzji, w jakiej potrafimy tkwić całe życie, że ważny jest cel, a nie proces, że musimy osiągnąć “to coś” być “jacyś” aby w końcu zasmakować szczęścia.

Wiersz o wpływie przemocy fizycznej doznanej w okresie dzieciństwa na już dorosłe kobiety, o ich życiu, które jest pozbawione wszelkiego smaku, barw, zachwytu.

Wiersz o spisywaniu swojej własnej historii, przeżyć, doświadczeń, które odkrywamy na bierząco każdego dnia.

Wiersz o ludzkiej twarzy, na którą można patrzeć miliony razy i wciąż się nam to nie nudzi bo za każdym razem odczytujemy z niej więcej niż nam się wydaje- widzimy ją nie tylko oczami.

Wiersz o obdarowaniu należną wartością uwagą i uznaniem tego co w tym momencie posiadamy i kim jesteśmy, jako fundament w doświadczaniu obfitości każdego dnia.

Wiersz o cebuli, która jako, że jest częścią Natury oddziaływuje bezwarunkowo na każdego z kim ma styczność.

Wiersz o pytaniach, które często zadajemy sobie całe życie chcąc dowiedzieć się dlaczego coś wygląda tak, a nie inaczej, o zmianach, które w końcu nadchodzą.

Wiersz o kompleksach, obawach, niedowartościowaniu, które tkwi często tak głęboko, że sami tego nie widzimy, nie rozpoznajemy, przywykliśmy do tego poczucia tak bardzo, że nawet nie wiemy, że może być inaczej.

Wiersz o Interpretacji Skojarzeniowej jako jednej z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu. Wiersz przedstawia symbol i skojarzenie jakie się z nim wiąże.

Wiersz o wewnętrznej równowadze męskiej i żeńskiej części jaką każdy w sobie posiada. Im większa nierównowaga tym większy dyskomfort, jedno bez drugiego nie istnieje.

Wiersz o ogromnej mocy wypowiadanego słowa, które kreuje naszą rzeczywistość bez względu czy to rozumiemy czy nie, czy świadomie z tego korzystamy czy lekceważymy.

Wiersz o ukrytych powodach dla których bierzemy ślub, ukrytej motywacji, która nami kieruje przy wyborze drugiej połówki z którą chcemy spędzić resztę życia.

Wiersz o tym, że szczęścia jest zawsze więcej jeśli dzielimy je wspólnie z innymi, o radości ze zwykłych, codziennych rzeczy tak samo jak z wielkich osiągnięć.

Wiersz o wielkiej miłości i oddaniu jaką potrafi czuć mężczyzna wobec swojego wymarzonego samochodu.

Wiersz o zapisach w podświadomości człowieka, które “sterują” jego życiem w niewidoczny ale bardzo efektywny sposób.