Wiersz o uzależnieniu od drugiego człowieka, jak silne i obezwładniające potrafi być, jak potrafimy rezygnować z siebie byle tylko być z tą drugą osobą.

Wierszo o umiejętności korzystania z procesu myślenia w sposób, który przynosi najwięcej korzyści, dzięki czemu możemy manifestować w życiu to czego pragniemy.

Wiersz o kobiecie i mężczyźnie oraz ich stereotypowych zachowaniach wobec siebie, z kórych jedno nie jest lepsze od drugiego.

Wiersz o cudownym i unikatowym stworzeniu jakim jest człowiek, o jego ograniczeniach, pomimo których potrafi odkrywać i rozpoznawać w sobie boskość.

Wiersz o ludzkiej twarzy, na którą można patrzeć miliony razy i wciąż się nam to nie nudzi bo za każdym razem odczytujemy z niej więcej niż nam się wydaje- widzimy ją nie tylko oczami.

Wiersz o Słońcu, bez którego nie było by możliwe nasze życie na Ziemi. Opis tej gwiazdy jako żywej istoty, unikalnej świadomości.

Wiersz o górze Ślęża, która jak każdy inny szczyt ma swoją charakterystykę, specyfikę, temperament.

Wiersz o tym, że ciężka praca najczęściej prowadzi do zmęczenia, a w jej cel włożyliśmy tyle energii, że już nawet nie potrafimy z niego zrezygnować. Błędne koło.

Wiersz o tym, że każde przeznaczenie można zmienić, nic nie jest “na zawsze”, od nas zależy co z nim zrobimy i jak będziemy żyli. Co wybierzemy, jak się zachowamy.

Wiersz o właściwym “służeniu” innym, o porzuceniu służalczości na rzecz tego co faktycznie służy mi i drugiej osobie.

Wiersz o priorytetowym znaczeniu ludzkiego ciała, jako punktu, w którym zbiega się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Wiersz o strachu, obawach, lękach, które nie biorą się z powietrza ale zawsze mają swoją przyczynę, hamują nasz entuzjazm i ciekawość nowych doświadczeń.

Wiersz o syrenie, która przechodzi transformację wychodząc z wody na ląd. Jest to analogia ukazująca przejście ludzkości z ery ryb do ery wodnika.

Wiersz opisujący przyjaźń jako spotkanie się bratnich dusz, niekoniecznie na całe lata, czasami na jeden dzień lub tylko jedną lecz znaczącą chwilę.

Wiersz o tym jak codziennie przyciągamy ludzi, którzy w jakichś aspektach są z nami kompatybilni, z którymi pasujemy na poziomie podświadomych praogramów, zachowań.

Wiersz o tym, że warto się opamiętać w momencie kiedy jeszcze nie wydarzyła się żadna szkoda. Odetchnąć, zyskać dystans do tego co się dzieje, odpuścić.

Wiersz o pogodzeniu się z tym z czym dotąd walczyliśmy, o akceptacji i odpuszczeniu na rzecz wewnętrznego spokoju, ulgi, odetchnięcia.

Wiersz o tym, że przemiana owszem najpierw zachodzi w głowie ale potem niezbędne jest działanie, entuzjazm, plan i wytrwanie w podjętych decyzjach.

Wiersz o gustach, preferencjach, nałogach, które są zawsze bardzo indywidualne i nikt do końca nie jest w stanie zrozumieć co dla nas znaczą.

Wiersz o zmartwieniach, które potrafią tak zdominować codzienność, że człowiek na oczach marnieje, staje sie wrakiem kogoś kim był, sam sobie odbiera szczęście.

Wiersz o uzdrawianiu tego co nas obciąża być może od pokoleń, co tak długo nam towarzyszy, że nawet nie wiemy, że może być inaczej, lepiej, spokojniej, radośniej.

Sen o prawidłowym podejściu do życiowych przeciwności oraz gorszych dni, o ciekawym sposobie patrzenia na ból, nieszczęście czy porażki.

Wiersz o artystycznych geniuszach niedających wcisnąć się w żadne masowe formy i uniwersalne odlewy, o artystach, którzy rządzą się własnymi prawami i według nich tworzą.

Wiersz o tym, że jesteśmy częścią większej całości, której w pewnym sensie podlegamy, która nas nieprzerwanie wspiera w życiowej wędrówce.

Wiersz o tym, że każdy człowiek widzi rzeczywistość inaczej, według tego kim sam jest i jakie zapisy “siedzą” w jego podświadomości.

Wiersz o bezcennej szansie jaką jest każde życie, o możliwościach jakie daje, o niepowtarzalności tego cennego daru, którego nie da się powtórzyć.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w śnie do południa, o tym, że są to wydarzenia, które dopiero mają szansę być w nas uświadomione i zintegrowane z rzeczywistością.

Wiersz o tym, że nawet najgorszy nikczemnik jest częścią całego stworzenia i ma w sobie choćby najmniejszą iskrę boskości, która tlić się w nim będzie po wieczność.

Wiersz o tym, że czasami warto sie na chwilę zatrzymać i zweryfikować kierunek do jakiego usilnie zmierzamy, może się okazać, że warto jest coś zmienić.

Wiersz o Interpretacji Skojarzeniowej jako jednej z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu. Wiersz przedstawia symbol i skojarzenie jakie się z nim wiąże.

Post na temat powszechnego zastosowania w języku polskim mówionych oraz pisanym
feminatywów i języka inkluzywnego.

Wiersz o strachu, którego źródło leży w nas i również od nas zależy jak długo będzie nam towarzyszył. Możemy się z nim rozprawić trzeba tylko poznać jego naturę.

Wiersz o domu w którym żyjemy i który jest odbiciem naszego wnętrza, o symbolice przestrzeni w jakiej przebywamy, która się zmiania wraz z tym jak my się zmieniamy.

Wiersz o blokadach jakie ma człowiek przed tym, żeby przyjmować, otrzymywać, być otwartym na bogactwo, obfitość. O wewnętrznych przeszkodach do bycia szczęśliwym.

Wiersz o planecie Ziemia, która ma swoją świadomość, historię i cel do jakiego zmierza tak jak każdy z nas.

Wiersz o ogromnej wartości tego czym jest samoświadomość, samopoznanie, jakim jest ogromnym darem, najcudowniejszym prezentem jaki możemy sobie sami podarować.

Wiersz o napadzie złości, która nigdy nie jest bezpodstawna, zawsze ma swoją przyczynę, pomimo iż czasem na pierwszy rzut oka tego nie widać.

Wiersz o kobiecie przyciągającej do siebie dokładnie takiego mężczyznę, jakiego potrzebuje, na jakiego zasługuje i który w danym czasie jej życia do niej pasuje.

Wiersz o tym, że Boga nie ma gdzieś poza nami, on zawiera się we wszystkim, całym Wszechświecie, przenika go, wypełnia, jest nim. Bóg jest wszystkim.

Wiersz o wielkiej sile jaka znajduje się w delikatności i łagodności, w odróżnieniu od nacisku, przymusu, wymuszaniu czegokolwiek na sobie lub drugiem człowieku.

Wiersz o ludziach, którzy pomimo niesprzyjających warunków potrafili osiągnąć zawodowy sukces w dziedzinie całkiem odmiennej od tego w czym wyrastali.

Wiersz o tym, że gdzieś pod warstwami nagromadzonych przez lata negatywnych wzorców myślowych, kryje się cudowny człowiek i prawda o jego doskonałości.

Wiersz o trudnych sytuacjach jakie się zdarzają w życiu, o tym, że przyjęcie ich ze spokojem i nie walczenie przeciwko jest najlepszym sposobem by je przetrwać.

Wiersz o prawidłowym rozumieniu czym jest szczęście, docenianiu siebie i tego co już mamy każdego dnia, najpełniej i najlepiej jak tylko potrafimy.

Wiersz o duchowym odrodzeniu, o symbolicznej śmierci tego co już nie jest nami, o prawdziwym chrzcie człowieka świadomego, dojrzałego i gotowego na przemianę.

Wiersz o śmierci, która nie oznacza końca istnienia ale dużą zmianę, przejście, zakończenie jednej podróży aby móc rozpocząć nową.

Wiersz o doświadczaniu nieskończoności, która przenika na wskroś całe nasze ciało, zmysły, umysł, wszystko czym jesteśmy. Każdy jest wiecznością.

Wiersz o puszczeniu w niepamięć swoich najgłebszych zranień, upokorzeń,. Kurczowe się ich trzymanie nie daje nam żadnych korzyści – przeciwnie, wciąż nas okrada ze szczęścia.

Wiersz o uprzedzeniach i stereotypach, które często pozbawiają wspaniałych doświadczeń, znajomości, umiejętności, zamykają człowieka na nowe, niesamowite możliwości.

Wiersz o tym, że szczęścia jest zawsze więcej jeśli dzielimy je wspólnie z innymi, o radości ze zwykłych, codziennych rzeczy tak samo jak z wielkich osiągnięć.

Wiersz o tym, że nasza interpretacja i odbiór otaczającego nas świata jest prawdą o nas, którą nosimy w sobie. Świat jest lustrem, które pokazuje wszystko co w nas ukryte.

Wiersz o odkładaniu szczęścia na później, a którego termin ważności jest zawsze “teraz”, nigdy za minutę, jutro, za rok.

Wiersz o Aniołach, którymi są wszyscy ludzie jako istoty pochodzące od Boga, wydzieleni z ogólnej puli jaką jest całe stworzenie istniejącego Wszechświata.

Wiersz o przyjemności jaką jest łączenie się naszego istnienia z całym otaczającym nas światem.

Wiersz o zasypianiu, które napełnia człowieka spokojem, przekierowywuje jego uwagę z otaczającego świata do tego co wewnątrz.

Wiersz o wdzięczności do samego siebie za sukcesy nawet te najmniejsze, codzienne, których często nie doceniamy, a które budują pełny obraz, tego kim jesteśmy.

Wiersz o czterech typach charakteru człowieka przedstawionych w śmieszny sposób pod postacią: strusia, chomika, leniwca i kreta.

Wiersz o mniejszych i większych cyklach w życiu człowieka, o przemierzaniu codzienności w sposób spokojny i ufny wobec wszystkiego co wydarza się na skali naszego żywota.

wiersz o tym, że historia, która mogła zostać uznana za jedyną właściwą wcale nie musi być prawdą. Prawda żyje w podświadomości potomków naocznych świadków wydarzeń.

Wiersz o świadomym generowaniu szczęścia na codzień, w sposób prosty, czasem nawet szalony i dość śmiały, o rozumieniu wartości jaką jest w życiu zwykła radość.

Wiersz o pozwalaniu na to by ludzie od nas odchodzili i również sobie pozwalać na odejścia, bez żalu, bez oskarżeń, bez smutku, życząc sobie i im jak najlepiej.

Wiersz o prawdziwej naturze człowieka, która jest cudowna, anielska lecz bardzo często z różnych względów nieodkryta i nieuświadomiona.

Wiersz o powstrzymywaniu siebie przed korzystaniem z pełni życia, z brania od życia pełnymi garściami, bez obaw, lęku, zahamowań, o nieskrępowanym byciu sobą.

Wiersz o tym, że całe życie jesteśmy w procesie i tak naprawdę nigdy nie będziemy mogli powiedzieć, że poznaliśmy prawdę, która się zmienia wraz z nami.

Wiersz o takim zjawisku jak Deja vu, którego doświadczamy gdy widzimy coś po raz pierwszy, a jednak mamy poczucie że już to znamy.

Wiersz o zranieniach, upokorzeniach, urazach, których doświadczamy po to, żeby sprowokować nas do wewnętrznych zmian tego co jest w nas słabe i niewłaściwe.

Wiersz o kompleksach, które towarzyszą nam niekiedy całe życie, sabotują szczęście, burzą poczucie własnej wartości, sprawiają, że nie żyjemy pełnią życia.

Wiersz o fraktalności całego wszechświata, o tym, że jego prawa przejawiają się we wszystkim tak samo, nawet niejmniejszym stworzeniu, tylko na mniejszą skalę.

Wiersz o dziedziczeniu nie tylko cech fizycznych tych najbardziej oczywistych ale też różnych nawyków, schematów myślowych, cech charakteru, skłonności, ukrytych traum.

Wiersz o akcie pomocy drugiemu człowiekowi, który potrafi odwrócić naszą uwagę od własnych zmartwień i przez to ostatecznie pomóc również nam.

Wiersz o tym jak Bezwarunkowa Miłość może być przedstawiona za pomocą symbolu stworzonego przez naturę i obserwowanego przez każdego człowieka od zarania dziejów.

Wiersz o indywidualnej świadomości człowieka, która nabiera coraz większej mocy sprawczej wobec otaczającego nas świata i jego uniwersalnych praw.

Wiersz o tym, że wszystko nawet najgorszy koszmar, strach, trauma ma swój koniec. Ten koniec przychodzi gdy człowiek jest na to gotowy, gdy dalsza walka już nie ma sensu.

Wiersz o tym co rzeczywiście jest potrzebne do poczucia swojej prawdziwej wartości.

Wiersz o naszym wyglądzie, który się zmienia i dopasowuje do nas na przestrzeni całego życia.

Wiersz o sile i mocy jaką posiada skupiona świadomość ludzka. W punkcie “tu i teraz” jest ogromna sprawczość, która zmienić może niemal wszystko.

Wiersz o podążaniu swoją własną drogą bez względu na modę, stereotypy, trendy, o kierowaniu się własnymi wartościami, gustem i dostrzeganiu w nim dla siebie najwyższej wartości.

Wiersz o subiektywnym podejściu do prawdy, która dla każdego może być całkowicie inna, a nawet dla jednej osoby zmienia się ona w miarę jego życiowych doświadczeń.

Wiersz o umiejętności mówienia, o możliwościach porozumiewania się z drugim człowiekiem jakich nie posiadają np. zwierzęta, o tym, że warto to docenić.

Wiersz o ograniczoności ludźkiego umysłu, który nigdy nie będzie wiedział wszystkiego, to też nie jest jego celem. Celem jest współpraca ze zmysłami, z sercem, z resztą człowieka.

Wiersz o zaufaniu, o nieprzekraczaniu kompetencji człowieka, który nie ma rządzić życiem ale z nim współpracować, o pozwoleniu sobie na relaks, na ufność.

Wiersz o samopoznaniu, które jest ostatecznym celem wcielenia się duszy w ciało człowieka.

Wiersz o miłości, która nie pyta nikogo o zdanie, pojawia się i swoją mocą leczy człowieka ze wszystkich ran, nie zważając na żadne protesty ani wolę człowieka.

Wiersz o uczuciu prawdziwej wolności, którą może docenić tylko ten, który był w niewoli, nie mógł czuć się bezpiecznie we własnym domu, mieście, kraju.

Wiersz o odwadze bycia sobą prawdziwym, nawet jeśli nie pokrywa się to z ogólnie przyjętymi normami i oczekiwaniami społeczeństwa, o uznaniu swojej wartości.

Wiersz o pełnym poczuciu i doświadczeniu własnej boskości, własnego istnienia, które jest sednem, esencją, meritum, celem, wszystkim czego potrzeba.

Wiersz o tym jak szkodliwa potrafi być duma. Zazwyczaj jest ona połączona z zepchniętymi do najgłębszych poziomów traum, z tym czego nie chcemy wybaczyć.

Wiersz o ogromnej wartości jaką jest wcielenie w rzeczywistość ziemską.

Wiersz o tym, że zamiast żałować trzeba naprawić, wybaczyć i zapomnieć by żyć radośnie dalej, bez obciążęń, wyrzutów sumienia i smutku.

Wiersz ten mówi jak ważne jest uszanowanie poglądów, przekonań, wierzeń drugiej osoby. Chęć pomocy nie powinna zagłuszać prawdy człowieka, któremu chcemy pomóc.

Wiersz o tym, że podstawą sukcesu obojętnie czego on będzie dotyczył nigdy nie będzie oznaczał podziału ale łączenia, jednoczenia, współpracy tego co uważamy za przeciwieństwa.

Wiersz o wielkiej mocy jaką ma miłość, o tym, że bez miłości wszystko inne traci swoje znaczenie, życie traci smak i wartość. Miłość jest niezbędna niczym powietrze.

Wiersz o tym, że nie ma uniwersalnej receptury na szczęście bo dla każdego objawiać się będzie w inny indywidualny sposób, każdy musi puścić swoje własne blokady.

Wiersz o predyspozycjach jakie posiada każdy człowiek, o znajomości siebie w kontekście co potrafię, a czego nie, w czym jestem dobry, a co powinienem zostawić.

Wiersz o zmysłach jakie posiada człowiek.

Wiersz o trwaniu w programie “Syzyfa”, o niezrealizowanym pragnieniu zdobycia miłości, pieniędzy, uwagi, poprzez mozolną i niedającą wymiernych efektów pracę.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w kierunku północnym w śnie, o tym, że wydarzenia z takiego snu są w nas uświadomione i już na pewnym poziomie zintegrowane.

Wiersz o byciu kreatorem własnego życia. O zaufaniu, że nic nie dzieje się bez przyczyny i że w życiu nie ma czegoś takiego jak brak, niedostatek czy klęska.

Wiersz o spotkaniu się dwóch osób. Każda z nich wyjdzie z tego doświadczenia odmieniona, od nich samych zależy jak będzie wyglądała ta zmiana.

Wiersz o braku przypadkowości w każdym zdarzeniu i procesie jaki widzimy, doświadczamy. Wszystko zawiera w sobie jakiś algorytm, jest wynikiem określonych reakcji.

Wiersz o tym, że człowiek zawiera w sobie wszystko:wodę, skałę, powietrze, ogień, każdą chorobę i każde uzdrowienie, od człowieka zależy co z tym wszystkim zrobi.

Wiersz o rodzinnych zależnościach, które pomimo, że niewidoczne potrafią trzymać człowieka całe życie, hamować jego rozwój i ograniczać prawdziwą wolność.

Wiersz o tym, że każdy dzień jest szczególny i wspaniały jeśli my go takim uczynimy. Od nas zależy jak wykorzystamy 365 dni z całego roku jaki mamy do dyspozycji.

Wiersz o zaufaniu do życia i przede wszystkim do samego siebie, o spokoju wewnętrznym, który jest tak bardzo potrzebny w czasach informacyjnego natłoku.

Wiersz o tym, że każdy ma swoje cele i marzenia, które jeśli nieodpowiednio obsługiwane, potrafią zaślepić człowieka, stać się jego panem i władcą.

Wiersz o przeróżnych sposobach poznawania samego siebie. Każdy sposób będzie dobry, jeśli tylko przybliża do prawdziwej wiedzy dotyczącej samopoznania.

Wiersz o Miłości, jej nieskończonej i niedającej się zgłębić przez wieki naturze.

Wiersz o człowieku, który zawiera w sobie wszystko czego potrzebuje do tego aby tworzyć swój wymarzony wszechświat aby żyć w szczęściu, satysfakcji i spełnieniu.

Wiersz o indywidualnych pragnieniach każdego człowieka. Rodzimy się czująć podświadome przyciąganie do konkretnych rzeczy i osób, zaspokajamy własne pragnienia.

Wiersz o mentalnej podróży w czasie jaką dokonujemy za każdym razem gdy bierzemy w dłonie stare zdjęcie lub jakąkolwiek rzecz, która łączy nas z dawnymi czasami.

Wiersz o Bogu, który jest wszechobecny, nie dający się zaszufladkować w żadną istniejącą religię, filozofię czy prawo, on po prostu jest we wszystkim co istnieje.

Wiersz o kobiecie, która jest niczym róża potrafiąca być czarująca i pachnąca lecz również posiadająca kolce, którymi w razie potrzeby może ukłuć.

Wiersz o niczym nieskrępowanym braniu od życia pełnymi garściami, przyjmowaniu szczęścia bez wyrzutów sumienia i nikomu niepotrzebnej skromności, nieodmawianiu sobie.

Wiersz o żywiole jakim jest ogień.

Wiersz o Interpretacji Wstępnej jako pierwszej z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu, o znaczeniu samego procesu zapisywania treści snu.

Wiersz o Interpretacji Emocjonalnej jako jednej z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu. Rola emocji w procesie odkodowywania treści wyśnionej fabuły.

Wiersz o wewnętrznej równowadze męskiej i żeńskiej części jaką każdy w sobie posiada. Im większa nierównowaga tym większy dyskomfort, jedno bez drugiego nie istnieje.

Wiersz o Polakach, którzy są potomkami tych co kiedyś dzielnie walczyli o wolność Polski, o wartościach, które wciąż są im bliskie, za które kiedyś ich dziadkowie oddawali życie.

Wiersz o marzeniach, które się spełniają najczęściej wtedy gdy najmniej się tego spodziewamy.

Wiersz o oficjalnie przyjętej przez społeczeństwo nauce, która bez udziału większości ludzi nie może posunąć się do przodu, choćby miała taki potencjał.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w śnie do zachodu. Są to wydarzenia i symbole w swojej ostatniej fazie przygotowań do fizycznej manifestacji.

Wiersz o budzącej sie samoświadomości w człowieku, która przez wieki była uśpiona, o jej wpływie na podświadomość, która będzie podlegać nieuniknionym zmianom.

Wiersz o odkrywaniu na nowo otaczającego nas świata, oczami nie dziecka ale dorosłego człowieka, którego perspektywa jest już inna -bogatsza, pełniejsza.

Wiersz o tym, że cuda przychodzą gdy jesteśmy na nie gotowi, każde uzdrowienie, oczyszczenie, sukces zależy jedynie od nas, a nie od lekarza czy cudotwórcy.

Wiersz o życiu według utartego, dobrze znanego i wciąż powtarzanego schematu, o braku ciekawości zmian i ich wpływie na codzienne życie.

Wiersz o złamanym sercu, które może być złamane tylko wtedy gdy sami o nie nie dbamy lecz oddajemy pod opiekę w ręce innej osoby.

Wiersz o Ziemi, która wraz z żyjącymi na niej istotami przechodzi ogromną zmianę, przechodzi z Ery Ryb do Ery Wodnika, odrzucając to co stare na rzecz nowego.

Wiersz o spisywaniu swojej własnej historii, przeżyć, doświadczeń, które odkrywamy na bierząco każdego dnia.

Wiersz o wpływie nieuświadomionych emocji na nasze zachowanie. Dopiero spojrzenie na siebie z dystansem, okiem drugiej osoby przynosi opamiętanie i upragnioną ulgę.

Wiersz o “lajtowym” podejściu do życia, dystansie, nie traktowaniu życia, i tego co się wydarza zbyt poważnie ale z humorem i lekkością, o byciu wyluzowanym.

Wiersz o tym, że nasz strach istnieje tylko dlatego, że my istniejemy. Każdy lęk i obawa ma źródło w nas i również my możemy to zmienić.

Wiersz o zaakceptowaniu śmierci jako nieodłącznego punktu na mapie życia. Ten akt akceptacji otwiera przed człowiekiem drzwi do jeszcze śmielszego eksplorowania życia.

Wiersz o dualności jako jednym z elementów rzeczywistości ziemskiej, która się przejawia we wszystkich aspektach życia i istnienia na tej planecie.

Wiersz o pytaniach, które często zadajemy sobie całe życie chcąc dowiedzieć się dlaczego coś wygląda tak, a nie inaczej, o zmianach, które w końcu nadchodzą.

Wiersz o popadaniu w skrajności niezależnie od tego jakiej części naszego życia dotyczą, o stawianiu “czegoś” ponad wszytko inne.

Wiersz o ciągłym odkrywaniu i odnajdywaniu siebie aby na powrót połaczyć się w całość. Każdy człowiek rodzi się właśnie po to aby rozpoznać i odnaleźć siebie samego.

Wiersz o otwartości pozbawionej strachu przed tym co nieznane. Zawsze można przecież powiedzić „Stop” i wrócić do tego co było jeśli nowe mi się nie spodoba. Szkoda chociażby nie spróbować.

Wiersz o demonach, kim i czym tak naprawdę są, co znaczą, jak wygląda ich cykl umierania by ponownie narodzić się jako coś pięknego, czystego, niewinnego.

Wiersz o zaślepieniu wobec samego siebie, o tym, że często nie widzimy siebie obiektywnie tak jak potrafią nas widzieć inni ludzie.

Wiersz o przestrzeni życiowej jaka nas wciąż otacza, o ogromie informacji jakie nam sobą przekazuje jeśli tylko potrafimy na nią spojrzeć z odpowiednim dystansem.

Wiersz o iluzji, w jakiej potrafimy tkwić całe życie, że ważny jest cel, a nie proces, że musimy osiągnąć “to coś” być “jacyś” aby w końcu zasmakować szczęścia.

Wiersz o byciu prawdziwie wolnym człowiekiem, o tym, że wolność zdobywamy każdego dnia stawiając swoje granice i z odwagą komunikując kim jesteśmy i czego chcemy.

Wiersz o ogromnej mocy wypowiadanego słowa, które kreuje naszą rzeczywistość bez względu czy to rozumiemy czy nie, czy świadomie z tego korzystamy czy lekceważymy.

Wiersz o tej cudownej chwili gdy na spokojną po całej nocy ziemie padają pierwsze promienie słońca, które budzą, rozświetlają i ogrzewają każde stworzenie.

Wiersz o naszym podejściu do relacji jakie mamy z ludźmi nie tylko fajnymi ale też tymi co nas irytują, gnębią. Od nas zależy co z nimi zrobimy.

Wiersz o nieprzemyślanym i chaotycznym działaniu na oślep, pozbawionym racjonalnego spojrzenia z dystansem i bez emocji. O spersonalizowaniu procesu aby był efektywny.

Wiersz o codziennych nawykach, których bardzo często nie jesteśmy do końca świadomi, a które wpływają na to kim jesteśmy teraz i jacy będziemy w przyszłości.

Wiersz o jednym z najważeniejszych elementów szczęśliwego i satysfakcjonującego życia jakim jest zachwyt, patrzenie na świat i to co się dzieje z entuzjazmem i radością.

Wiersz o polnym kwiatku, który tak jak każde inne stworzenie żyje według swoich praw, odczuwa, doświadcza, rodzi się, wzrasta i umiera.

Wiersz, który opisuje czas, jego zależność i współistnienie z przestrzenią jako drugim składnikiem trójwymiarowej czasoprzestrzeni ziemskiej.

Wiersz o dystansie do życia i tego co przyjęliśmy jako nasze ” status quo” w zestawieniu do nieskończonej ilości perspektyw jakimi są wszystkie istnienia.

Wiersz o powodach jakimi kieruje się dusza wybierając ciało kobiety lub mężczyzny, jakie są ograniczenia wynikające z tych różnic i jakie to stawia wyzwania.

Wiersz o wciąż niedających się zaspokoić wewnętrznych brakach. Dopiero odkrycie ich sprawia, że zaczynamy prawdziwie i satysfakcjonująco żyć.

Wiersz o uzależnieniu jakim może być sam stan czekania “na coś”, o ciągłym urzymywaniu siebie w stanie wiecznego niezaspokojenia, o braku poczucia spełnienia.

Wiersz, który jest formą modlitwy, afirmacji pozwalającej zwiększyć poczucie spokoju, szczęścia, radości, odprężenia o każdej porze dnia i nocy.

Wiersz o kompleksach, obawach, niedowartościowaniu, które tkwi często tak głęboko, że sami tego nie widzimy, nie rozpoznajemy, przywykliśmy do tego poczucia tak bardzo, że nawet nie wiemy, że może być inaczej.

Wiersz o możliwościach świadomości w zależności od stanu w jakim znajduje się umysł człowieka, który w czasie snu otwiera swoje granice osiągając to co na jawie jest niedostępne.

Wiersz o prawidłowym podejściu do realizacji pragnień i marzeń, które nie mają być punktem do którego zmierzamy lecz przyjemnym procesem przybliżania się do celu.

Wiersz o życiu, które każdego dnia zaczyna się na nowo, czas to paliwo jakie mamy do wykorzystania każdego dnia określając się na nowo.

Wiersz o zjawisku jakim jest sen, który jest tak samo ważny i prawdziwy jak jawa i rzeczywistość, której doświadczamy.

Wiersz o poczuciu odpowiedzialności za własne szczęście, którego nikt nie może nam dać ale jeśli się go nauczymy nikt go nam też nie zabierze.

Wiersz o najatrakcyjniejszej kompetencji jaka istnieje czyli kompetencji bycia sobą, nikim innym być nie można, tak więc celem nadrzędnym powinno być poznanie siebie.

Wiersz o znaczeniu tego czym jest pamięć dla człowieka, którego dusza jest nieśmiertelna, o tożsamości, której nośnikiem jest pamięć i o jej utracie.

Wiersz o prawdziwym bogactwie każdego narodu jakim są kobiety, rodzicielki, matki przeszłych, obecnych i przyszłych pokoleń.

Wiersz o błędach i zdarzeniach losowych, których wolelibyśmy żeby nie było, o tym, że odruchowo szukamy winy w sobie czy w innych, co nie służy ani nam ani nikomu.

Wiersz o byciu najlepszą wersją siebie samego, co nie oznacza braku chwil smutku, rozterki, zwątpienia, które będą się zdarzały tak długo jak istniejemy.

Wiersz o poczuciu sprawczości, o tym, że bierzemy odpowiedzialność za sukcesy i porażki jakich doświadczamy, które są konsekwencją naszych wczęśniejszych decyzji.

Wiersz o tym, że jaki dowódca taka armia. Człowiekowi silnemu zawsze będzie towarzyszyć silne towarzystwo, tylko takie będzie do niego pasować i wokół niego się zbierać.

Wiersz o kobiecości, która do pełnego, satysfakcjonującego życia najbardziej potrzebuje adoracji, uznania, akceptacji, obdarowywania tym co jest w niej najpiękniejsze.

Wiersz o obezwładniającym strachu przed czymkolwiek, który okazuje się do przeżycia i wcale nie taki straszny gdy w końcu się z nim zmierzymy.

Wiersz o ukrytych powodach dla których bierzemy ślub, ukrytej motywacji, która nami kieruje przy wyborze drugiej połówki z którą chcemy spędzić resztę życia.

Wiersz o wpływie przemocy fizycznej doznanej w okresie dzieciństwa na już dorosłe kobiety, o ich życiu, które jest pozbawione wszelkiego smaku, barw, zachwytu.

Wiersz o porzuceniu starych metod walki, wychodzenia z niepasujących do nas przestrzeni nieszczęścia i przemocy na rzecz rozwijania świadomości o swojej własnej boskości.

Wiersz o wysokiej jakości, która jest tym szybciej rozpoznawalna i oczywista im mniej rozpraszaczy i niepotrzebnych elementów posiada.

Wiersz o niedającej się nigdy zdefiniować i rozgryźć tajemnicy istnienia, gdzie w tym wszystkim jest Człowiek i jak się w tym odnajduje.

Wiersz o tym, że każda krytyka, skierowana w kogoś jest krytyką jaką zadajemy sobie gdy byliśmy w tym samym miejscu rozwoju co ten człowiek. Nawet jeśli tego nie pamietamy.

Wiersz napisany na podstawie snu transformującego.

Wiersz o umiejętności korzystania z wszystkiego co życie oferuje, o tym, że można być trzeźwo myślącym człowiekiem i jednocześnie dopuszczać do siebie wiarę w cuda.

Wiersz o zrozumieniu, że poprzez wybaczenie dajemy wolność sobie i nie ma to nic wspólnego z drugim człowiekiem, on był tylko symbolem tego co było w nas.

Wiersz o zaakceptowaniu inności, tego co uważamy za głupie, o niepoświęcaniu temu swojej uwagi, swojej życiowej energii – skoro to nas nie dotyczy.

Wiersz o dystansie do własnej tożsamości, do czego tak bardzo przywykliśmy, co wydaje się nam tak bardzo znane, bezpieczne i pewne. Jest tak wiele więcej co na nas czeka, co już jest nasze pomimo iż nieznane.

Wiersz o znaczeniu wypowiadanych słów, które są niczym zaklęcia wpływające na całą otaczającą nas rzeczywistość.

Wiersz o wewnętrznej iskrze, jaką nosi w sobie każdy z nas, która rozpala się i płonie cudownym światłem za każdym razem gdy jesteśmy szczęśliwi, robiąc to co kochamy.

Wiersz o przeznaczeniu i jego specyfice, o tym, że wpływa na ludzkie losy niezależnie od tego co robimy, bezustanku realizuje założone cele.

Wiersz o znaczeniu bycia skierowanym w śnie do wschodu. Są to sytuacje i symbole w swojej początkowej fazie przygotowań do fizycznej manifestacji.

Wiersz o głębokiej przemianie, która bardzo często przychodzi cicho, niepostrzeżenie, z nienacka, wtedy gdy się nie spodziewamy.

Wiersz o sukcesie i sławie, której zaistnienie jest zawsze zasługą odbiorców, którzy podtrzymują jej trwanie nawet po śmierci autora.

Wiersz o człowieku, w którym zawiera się sacrum i profanum, spotyka się to co ludzkie i to co boskie.

Wiersz o astrologii i jej znaczeniu dla Człowieka świadomego siebie, rozumiejącego prawa natury i Wszechświata i poprzez nie stwarzającego swoją rzeczywistość.

Wiersz o indywidualnym wyrażaniu siebie w każdym działaniu, w każdym ruchu, słowie, kreacji jakiej jesteśmy twórcami, o unikatowości i niepowtarzalności stworzenia.

Wiersz o wolnej woli, która jest jednocześnie możliwością i ograniczeniem, dla każdego człowieka jako istoty wolnej do tego stopnia na ile sama sobie na to pozwoli.

Wiersz o sile jaką ma dusza człowieka już od pierwszych chwil wcielenia, o nadrzędności woli duszy dziecka nad ego i ziemską świadomością jego rodziców.

Wiersz o gotowości do zmiany na jaką często bardzo długo czekaliśmy, o chęci do rozpoczęcia nowego etapu w życiu, wejścia w nowe i nieznane.

Wiersz o niełatwej sztuce poznawania samego siebie, o nawykowym kierowaniu uwagi na zewnątrz, a nie do środka gdzie jest tak wiele do odkrycia.

Wiersz o rozumieniu na czym polega prawdziwa moc jaką posiada każdy człowiek, do czego owa moc ma służyć i w jaki sposób ją pomnażać.

Wiersz tym, że ta sama aktywność w zależności od impulsu jaki ją wywołał może być przyjemna i dawać radość lub odwrotnie być koniecznością, sposobem na przeżycie.

Wiersz o Autorefleksji, która jest ostatnią z czterech części Interpretowania Snów Metodą Tortu. Jest podsumowaniem całego procesu, wyraża sedno wyśnionych wydarzeń.

Wiersz o tym, że Miłość podobnie jak dym nie dadzą się szczelnie zamknąć gdzie nikt ich nie zobaczy, nie wyczuje. Miłość żądzi się własnymi prawami nad którymi człowiek nie ma władzy.

Wiersz o tym, że każda znajomość pozostawia w nas jakąś zmianę, tym większą im bardziej emocjonująca była.

Wiersz o sensie wcielenia się ducha w ciało ludzkie, o nowej perspektywie jaką zyskuje świadomość doświadczająca poprzez człowieka.

Wiersz o kontrowersyjnym zjawisku jakim jest manipulowanie czasem, o emocjach jakie to doświadczenie wywołuje i jaki może mieć na nas wpływ.

Wiersz o jedzeniu, aby to co spożywamy dało nam jaknajwięcej przyjemności i korzyści, żeby wpływało korzystnie na nasze ciało i samopoczucie.

Wiersz o różnicach płci i ogromnej nienawiści jaką może wydobyć z człowieka, o odwiecznej walce przeciwieństw jakie są pomiędzy kobietą i mężczyzną.

Wiersz o perspektywie, która jest zawsze inna, co każdorazowo wpływa na odbiór i interpretacje tego co się widzi.

Wiersz o ubraniach, jako elemencie wyróżniającym nas spośród innych osób, stanowiący nasz indywidualny styl, akcent, rys.

Wiersz o cebuli, która jako, że jest częścią Natury oddziaływuje bezwarunkowo na każdego z kim ma styczność.

Wiersz o porządku jaki powinien panować w naszej codziennej przestrzeni, w domach, pokojach, w piwnicach, na strychach. Jest to podstawa do dalszych działań.

Wiersz o tym, że to jak postrzegamy samych siebie ma się nijak do tego jak widzą nas inny, każdy widzi nas inaczej, jest nas tyle wersji ile ludzi żyje na tej planecie.

Wiersz o sposobie realizowania celów i marzeń, które tak potrafią zaślepić i zatruć codzienność, że to co miało być dla nas największym szczęściem przyczynia się do stopniowej destrukcji naszego świata.

Wiersz o cudownej mocy jaką ma świadomość, która nie podlega gwiazdom, horoskopom ani przeznaczeniu lecz je tworzy. Świadomość jest nadrzędna.

Wiersz o tym jak szczegół może być powodem sporów pośród całkiem rozumnych ludzi, jak chęć uzyskania racji zaczyna być celem samym w sobie, zaburzając jasną ocenę.

Wiersz o kobiecości, która rozkwita wtedy gdy jest kontemplowana, eksplorowana, szanowana, o darze jakim jest właściwie doświadczana kobiecość.

Wiersz o nieskrępowanym przyjmowaniu szczęścia jako części codziennego życia, a nie jakiegoś cudu, na który całe życie czekamy. Szczęście zależy tylko od nas.

Wiersz o nieśmiertelności tego czym jest świadomość co wyraża, tworzy, co przyciąga i generuje, o świadomości jako indywidualnej części całego stworzenia.

Wiersz o umiejętności przyjmowania komplementów jako czegoś oczywistego wobec faktu, że kobieta jest cudownym dziełem Boga i tak też powinna być postrzegana.

Wiersz o sile i wpływie jaki ma na nasze życie podświadomość i zapisy, które się tam znajdują. Każdy zapis z jakim się rodzimy można zmienić, dezaktywować.

Wiersz o tym, że żadna mądrość ani wartość tego świata nic nie znaczy jeśli jest uważana za cel sam w sobie i gdy towarzyszy temu strach, że bez niej znaczymy niewiele.

Wiersz o wychodzeniu ze swojej strefy komfortu, poznawaniu nowych rzeczy, których się obawiamy, próbowaniu, doświadczaniu bez obaw i ograniczeń.

Wiersz o poczuciu jedności z całym stworzeniem, z otaczającą naturą, z najmniejszym źdźbłem trawy i największym oceanem, ze wszystkim co jest co było i będzie.

Wiersz o najcudowniejszych rodzajach snów, takich z których budzimy się ze śmiechu, o snach, które mają ewidentyny wpływ na nasz nastrój i całą chemię organizmu.

Wiersz o prawidłowym podejściu do życia, błędów, tego czym jest doświadczenie, o obfitości i przyjemności, która jest dostępna jeśli będziemy sami na nią gotowi.

Wiersz o wpływie pochodzenia na dorosłe życie, o różnych wyzwaniach jakie spotykają kogoś kto chce wybrać dla siebie inny scenariusz niż ten, w którym umieściło go życie.

Wiersz o tym, że jasność nie mogłaby istnieć bez ciemności co nie oznacza ,że mamy się czegoś lękać-ta wiedza jest po to, żebyśmy wiedzieli, że zawsze mamy wybór.

Wiersz o żywiole jakim jest powietrze, które choć niewidoczne towarzyszy nam od pierwszego oddechu.

Wiersz o niemożności ruszenia do przodu, osiągania celów i realizowaniu pragnień, o blokadach, które sabotują nasze zmierzanie w kierunku upragnionego szczęścia.

Wiersz o wodzie, która w zależności od stanu skupienia przybiera różne formy, wchodzi w przeróżne interakcje z człowiekiem i całą resztą wszechświata.

Wiersz o nieocenionej wartości tego czym jest wdzięczność za to co posiadamy, o dbaniu o samopoczucie i dobry nastrój jako baza do bezwarunkowego szczęścia.

Wiersz o sukcesie, który zazwyczaj jest wspierany najmniejszymi gestami pomocy, wsparcia i dobrej woli ludzi napotykanych na drodze po której zmierzamy.

Wiersz o najważniejszym aspekcie długowieczności jakim jest życie na luzie, bez stresu i usilnych starań, o pozwoleniu by nurt życia niósł nas tam gdzie mamy być.

Wiersz o najmniejszym życiowym cyklu jakim jest jeden dzień, o zmianie która wprowadzona na najmniejszą skalę, w konsekwencji daje znaczące rezultaty na dużą skalę.

Wiersz o ludzkiej twarzy, która z wiekiem staje sie wyrażać wiele rzeczy związanych z danym człowiekiem, jego historią, przeżyciami, tym co przeżywa i najczęściej czuje.

Wiersz o wielkiej miłości i oddaniu jaką potrafi czuć mężczyzna wobec swojego wymarzonego samochodu.

Wiersz o akceptowaniu całej drogi jaka prowadzi nas do postawionego celu nawet jeśli są to porażki lub niepowodzenia, bez nich cały proces nie mógłby zaistnieć.

Wiersz o umiejętności jaką jest wypowiadanie się, formułowanie własnych myśli, negocjowanie, słowne wyrażanie tego co mamy w głowie aby zabrzmiało tak jak chcemy.

Wiersz o uczynieniu wielkich wyzwań czy problemów łatwiejszymi poprzez skupianie się na jednym kroku, a nie całym zadaniu na raz, postrzeganie zadania etapowo.

Wiersz o tym, że zapach nie tylko wywołuje mniej lub bardziej pozytywne doznania zmysłowe ale jest także “linkiem” do wspomnień, sytuacji, osób, miejsc itd.

Wiersz o rozpoczynaniu nowego cyklu w życiu czego każdy dokonuje conajmniej parę razy. Są to czasami świadome czasami nie, zwroty naszej własnej historii.

Wiersz o cyklach w życiu, o tym, że po burzy przychodzi słońce, że nie ma sytuacji, które trwają wiecznie nawet jeśli się nam wydaje, że coś jest bez wyjścia.

Wiersz o przeznaczeniu człowieka, które przejawia się w tym co widzi i słyszy oraz w jaki sposób to za każdym razem interpretuje. Każdy doświadcza tego czym sam jest

Wiersz o tym co jest podstawą by żyć w prawdziwej obfitości, która jest niewyczarpana i nieograniczona dla każdego, z której można czerpać każego dnia na nowo.

Wiersz o wsparciu całego Wszechświata jakie otrzymujemy gdy wyrażamy prawdę o sobie, naszych marzeniach, o wszystkim czym jest nasza cudowna i nieograniczona dusza.

Wiersz o tym, że wszystko zaczyna się od zmiany w naszej podświadomości i również tam musi nastąpić wpierw przemiana, żeby coś uzdrowić, zmienić, naprawić.

Wiersz o ciele człowieka, które mówi więcej niż byśmy chcieli, o wymowności naszego wyglądu, odruchowych reakcji, wyrazu twarzy i postawy ciała.

Wiersz o nadrzędności autorytetu, któremu podlegamy, którego zdania nie potrafimy poddać najmniejszej krytyce, bierzemy je za pewnik ignorując jakiekolwiek wątpliwości.

Wiersz o nie uleganiu stereotypowemu myśleniu, o otwartości na nieznane, o chęci bycia zaskakiwanym przez życie i wydarzenia, o wyjściu poza utarte dotąd szlaki.

Wiersz o prawdzie, która nigdy nie jest jedna, jest ich nieskończenie wiele. Każdy człowiek zna swoją prawdę na temat wszystkiego co zna i czego doświadczył.

Wiersz o prawdziwej i największej wartości jaką jest Człowiek sam w sobie oraz o tym jak niektórzy ludzie samym swoim byciem czynią wszystko dookoła cudowniejsze.

Wiersz o przechodzeniu ludzkości z Ery Ryb do Ery Wodnika, która się wiąże ze zmianą świadomości człowieka i praw, według których żyli ludzie przez ostatnie tysiąclecia.

Wiersz o umiejętnym braniu od życia dokładnie tyle ile na ten moment potrzebujemy, nic więcej ponad to co jesteśmy w stanie uradzić -recepta na prawdziwą obfitość.

Wiersz o wieczności, która jest podzielona na nieskończenie wiele “kawałków”, które nazywamy życiem. Każde wcielenie jest inne, tak więc wieczność nie istnieje.

Wiersz o wyobraźni, która z niczego potrafi tworzyć niesamowite historę, krajobrazy, kreować cudowne światy. W niej jest początek wszystkiego.

Wiersz o pokorze i zaufaniu wobec życia, które zawsze będzie miało dla nas jakiś element zaskoczenia, nie dający się przewidzieć, na który nie sposób się przygotować.

Wiersz o śmiertelności naszego ciała, którym dysponujemy przez pewien określony czas, które jest częścią ekosystemu jakim jest Ziemia, o dystansie do siebie i życia.

Wiersz o pozwoleniu sobie na bycie niedoskonałym, o zaniechaniu ciągłych starań aby zmienić coś co się nam nie podoba, o zaakceptowaniu tego czego zmienić się nie da.

Wiersz o pasji, talencie, codziennym tworzeniu, rodzeniu owoców, stanie szczęścia związanego z tworzeniem, kreowaniem.

Wiersz o nieuniknionych aspektach życia, które są wpisane w naszą codzienność pomimo iż nie zawsze mamy czas, siły, ochotę czy zapał do ich realizacji.

Wiersz o jedności, która nie istnieje na poziomie fizycznym, i właśnie dlatego każdy bezinteresowny akt dobroci wobec drugiej istoty jest dowodem na wysoki poziom świadomości.

Wiersz o umiejętnym dysponowaniu męską energią jaką posiada każdy człowiek, która tłumiona i tak znajduje ujście, najczęściej nie tak jakbyśmy sobie tego życzyli.

Wiersz o ciągłym decydowaniu jaką interpretacje otaczającego nas świata wybierzemy, tym dokładnie będzie prawda o nas, tego coraz więcej będziemy doświadczać.

Wiersz o życiu w poczuciu bezpieczeństwa i zaufaniu, o emanowaniu energią mocy, sprawczości i władzy nad własnym życiem.