Serce złote miała

I się z tym nie kryła

Jemu zaufała

Skarbem obdarzyła

To co mu oddała

Dla niej najważniejsze

To co on w niej widział

To nie było serce

Złoto myślał sobie

Ot co na mnie czeka

W końcu będę Panem

Władcą Królem człeka

Nikt jej nie powiedział

Rady najważniejszej

Można oddać wszystko

Byle nie swe serce

Z niczym nie została

Tak myślała sobie

Tkwiła znowu w błędzie

Zaraz jej to powiem

Sztucer to już przeszłość

Warta zapomnienia

Czas najwyższy nadszedł

Spełnić swe marzenia

Historia sprzed stuleci

Ale wciąż prawdziwa

Dobro twego serca

W twych rękach spoczywa