Wiersz o umiejętności przyjmowania komplementów jako czegoś oczywistego wobec faktu, że kobieta jest cudownym dziełem Boga i tak też powinna być postrzegana.

Wiersz o snach jako cennym źródle informacji o człowieku i jego życiu, o czerpaniu z tej niewyczerpanej studni wiedzi każdego ranka gdy pamiętamy co nam się śniło.

Wiersz o sensie wcielenia się ducha w ciało ludzkie, o nowej perspektywie jaką zyskuje świadomość doświadczająca poprzez człowieka.

Wiersz o tym, że szczęścia jest zawsze więcej jeśli dzielimy je wspólnie z innymi, o radości ze zwykłych, codziennych rzeczy tak samo jak z wielkich osiągnięć.

Wiersz o miłości, która nie pyta nikogo o zdanie, pojawia się i swoją mocą leczy człowieka ze wszystkich ran, nie zważając na żadne protesty ani wolę człowieka.

Wiersz, który jest formą modlitwy, afirmacji pozwalającej zwiększyć poczucie spokoju, szczęścia, radości, odprężenia o każdej porze dnia i nocy.

Wiersz o ograniczoności ludźkiego umysłu, który nigdy nie będzie wiedział wszystkiego, to też nie jest jego celem. Celem jest współpraca ze zmysłami, z sercem, z resztą człowieka.

Wiersz o podziale sklepienia niebieskiego składającego się z miliardów gwiazd, na skromnych dwanaście opcji przynależących poszczególnym znakom zodiaku.

Wiersz o wielkiej sztuce jaką jest umiejętność gratulowania samemu sobie. Zwłaszcza wtedy, gdy jesteś jedynym świadkiem swojego sukcesu.