Wiersz o znaczeniu ziemskiego życia, które zatraciło swoje pierwotne znaczenie na rzecz tego co następuje po nim gdy człowiek umiera.

Wiersz o dystansie do życia i tego co przyjęliśmy jako nasze ” status quo” w zestawieniu do nieskończonej ilości perspektyw jakimi są wszystkie istnienia.

Wiersz o zasypianiu, które napełnia człowieka spokojem, przekierowywuje jego uwagę z otaczającego świata do tego co wewnątrz.

Wiersz o nieuniknionych aspektach życia, które są wpisane w naszą codzienność pomimo iż nie zawsze mamy czas, siły, ochotę czy zapał do ich realizacji.

Wiersz o pokorze i zaufaniu wobec życia, które zawsze będzie miało dla nas jakiś element zaskoczenia, nie dający się przewidzieć, na który nie sposób się przygotować.

Wiersz o rozpoczynaniu nowego cyklu w życiu czego każdy dokonuje conajmniej parę razy. Są to czasami świadome czasami nie, zwroty naszej własnej historii.

Wiersz o porzuceniu starych metod walki, wychodzenia z niepasujących do nas przestrzeni nieszczęścia i przemocy na rzecz rozwijania świadomości o swojej własnej boskości.

Wiersz o tym, że wszystko nawet najgorszy koszmar, strach, trauma ma swój koniec. Ten koniec przychodzi gdy człowiek jest na to gotowy, gdy dalsza walka już nie ma sensu.