Wiersz o umiejętności powiedzenia słowa “nie”, swoim prywatnym demonom, takim jak: żal, lęk, smutek, wstyd, zazdrość, nienawiść, pycha, służalczość itp., którym pozwalamy wysysać z nas życie.

Wiersz o tym, że to jak postrzegamy samych siebie ma się nijak do tego jak widzą nas inny, każdy widzi nas inaczej, jest nas tyle wersji ile ludzi żyje na tej planecie.

Wiersz o tym co jest podstawą by żyć w prawdziwej obfitości, która jest niewyczarpana i nieograniczona dla każdego, z której można czerpać każego dnia na nowo.

Wiersz o tym jak możemy poznać czy jesteśmy królowymi własnego życia, kto dokonuje koronacji i gdzie się ona odbywa.

Wiersz o zranieniach, upokorzeniach, urazach, których doświadczamy po to, żeby sprowokować nas do wewnętrznych zmian tego co jest w nas słabe i niewłaściwe.

Wiersz o sztuce interpretowania snów, o tym, że znaczenie symoli, a tym samym całej fabuły snu jest zawsze indywidualne i zapisane w nas, nie w senniku.

Wiersz o tym, że jaki dowódca taka armia. Człowiekowi silnemu zawsze będzie towarzyszyć silne towarzystwo, tylko takie będzie do niego pasować i wokół niego się zbierać.

Wiersz o tym, że nie ma uniwersalnej receptury na szczęście bo dla każdego objawiać się będzie w inny indywidualny sposób, każdy musi puścić swoje własne blokady.

Wiersz o wielkiej sztuce jaką jest umiejętność gratulowania samemu sobie. Zwłaszcza wtedy, gdy jesteś jedynym świadkiem swojego sukcesu.